zeszmulowiznyibrodna

Wpisy

  • wtorek, 30 października 2012
  • niedziela, 28 października 2012

    • Daniłowicz Teofila z d. Tyszka herbu ?

      Teofila Daniłowicz z d. Tyszka, małżonka Apolinarego Daniłowicza to moja prapraprababcia http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/10/Danilowicze-od-poczatku-XIX-wieku.html.

      3 x dziadkowie.

      * dzieci - znane.

      Tu mieszkali - Diecezja Płocka, dekanat Łomzenski, parafia Smłodowo miasteczko.

      • Brulino, Daniłowicz.
      • Chomętowo.
      • Duchny Młode.
      • DuchnyStare, Daniłowicz.
      • Duchny Stare, Tyszka.
      • Grabowo, Tyszka.
      • Jakcie Borki.
      • Jakcie Młodawieś.
      • Jakcie Starawieś.
      • Jastrząbka Młoda.
      • Jastrząbka Stara, Tyszka.
      • Jemielite Kolby.
      • Jemielite Stare.
      • Jemielite Wypychy.
      • Kołacki.
      • Konopki.
      • Koziki.
      • Lemiesze.
      • Męzenino.
      • Milewko.
      • Olszewo Blizsze.
      • Olszewo Dalsze.
      • Ratowo Piotrowo, Tyszkowie.
      • Ratowo Stare.
      • Sierzputy Młode.
      • Sierzputy Stare.
      • Smłodowo miasteczko.
      • Strzeszewo.
      • Szabły Młode.
      • Szabły Stare.
      • Truszki Kruki.
      • Truszki Pikule.
      • Truszki Zupki.
      • Zalesie Poczynki.

      Smłodowo, obecnie Śniadowo.

      Szlachta powiatu łomżyńskiego, parafia Smłodowo miasteczko spisana w 1866 roku do celów wojskowych, litera D,T.

      • Daniłowicz Apolinary, Józef i Zofia, 08.01.1842 Duchny Stare.
      • Tyszka Damazy, Władysław i Agnieszka, 11.12.1839 Szabły Stare.
      • Tyszka Franciszek, Antoni i Wiktoria, 27.01.1838 Olszewo.
      • Tyszka Grzegorz, Roch i Antonina, 15.04.1839 Olszewo.
      • Tyszka Ignacy, Wojciech i Ewa, 31.07.1835 Olszewo.
      • Tyszka Kazimierz, Antoni i Anna, 01.03.1835 Jemielite Stare.
      • Tyszka Piotr, Tomasz i Marianna, 10.02.1839 Olszewo.
      • Tyszka Stanisław, Antoni i Anna, 22.09.1839 Jemielite Stare.

      Szlachta powiatu łomżyńskiego spisana w 1866 roku do celów wojskowych, litera T-U.

      • Tyszka Aleksander, Józef i Katarzyna, 27.05.1840 Gardlino.
      • Tyszka Aleksander, Józef i Marianna, 23.02.1834 Nagórki Jabłoń.
      • Tyszka Andrzej, Wojciech i Franciszka, 22.11.1837 Gniazdowo.
      • Tyszka Antoni, Piotr i Jozefata, 11.11.1838 Wojny Szuby.
      • Tyszka Antoni, Walenty i Ewa, 20.01.1837 Olszewo.
      • Tyszka Bazyli, Walenty i Petronela, 13.06.1839 Olszewo.
      • Tyszka Damazy, Józef i Rozalia, 06.02.1838 Gumowo.
      • Tyszka Damazy, Józef i Marianna, 19.09.1835 Nagórki Jabłoń.
      • Tyszka Damazy, Władysław i Agnieszka, 11.12.1839 Szabły Stare.
      • Tyszka Franciszek, Tomasz i Balbina, 02.12.1836 Gostery.
      • Tyszka Franciszek, Antoni i Wiktoria, 27.01.1838 Olszewo.
      • Tyszka Franciszek, Florian i Tekla, 03.10.1841 Cięgaczki.
      • Tyszka Grzegorz, Roch i Antonina, 15.04.1839 Olszewo.
      • Tyszka Ignacy, Wojciech i Ewa, 31.07.1835 Olszewo.
      • Tyszka Hipolit, Damazy i Anna, 13.11.1841 Łosie.
      • Tyszka Jan, Leonard i Franciszka, 01.09.1832 Gumowo.
      • Tyszka Jan, Paweł i Honorata, 22.05.1835 Gniazdowo.
      • Tyszka Jan, Fryderyk i Katarzyna, 24.06.1834 Gniazdowo.
      • Tyszka Jan, Szymon i Teodora, 19.06.1842 Wdziękoń.
      • Tyszka Józef, Michał i Teresa, 25.11.1832 Tyszki Łabno.
      • Tyszka Józef, Franciszek i Tekla, 10.07.1841 Zagroby Łętownica.
      • Tyszka Józef, Antoni i Marianna, 09.07.1845 Zagroby Zakrzewo.
      • Tyszka Kazimierz, Roch i Franciszka, 03.04.1833 Tyszki Andrzejki.
      • Tyszka Kazimierz, Antoni i Anna, 01.03.1835 Jemielite Stare.
      • Tyszka Klemens, Tadeusz i Urszula, 23.11.1837 Gniazdowo.
      • Tyszka Kleofas, Paweł i Konegunda, 14.11.1836 Dzięgiele.
      • Tyszka Konstanty, Florian i Tekla, 16.07.1838 Cięgaczki.
      • Tyszka Ksawery, Andrzej i Barbara, 10.04.1841 Rogale.
      • Tyszka Ludwik, Paweł i Konegunda, 17.11.1839 Dzięgiele.
      • Tyszka Marcin, Leonard i Franciszka, 01.11.1838 Gumowo.
      • Tyszka Mateusz, Józef i Apolonia, 20.09.1833 Wiśniewo Dąb.
      • Tyszka Michał, Andrzej i Barbara, 22.11.1835 Rogale.
      • Tyszka Piotr, Tomasz i Marianna, 10.02.1839 Olszewo.
      • Tyszka Stanisław, Antoni i Anna, 22.09.1839 Jemielite Stare.
      • Tyszka Stanisław, Ignacy i Marianna, 12.05.1836 Gniazdowo.
      • Tyszka Tomasz, Antoni i Wiktoria, 13.01.1833 Olszewo.

      W Encyklopedii nazwisk i przydomków szlacheckich, Jana Siwika.

      • Tyszka h. Trzaska 1480r. Tyszki pow. ostrołęcki, woj. mazowieckie, Litwa, Prusy, w Prusach uznani za szlachtę w 1764r. 

      W Herbarzu Ignacego Kapicy Milewskiego.

      • 564. Dom Tyszków herbu Trzaska.

      Dobra Tyszki w ziemi łomżyńskiej leżą, których kilka wsi: Tyszki Andrzejki, Tyszki Ciangaczki, Tyszki Dobrogosty, albo Gostery, Tyszki Nadbory albo Dziedziny, Tyszki Piotrowo, Tyszki Pomian, w parafii piskowskiej, Tyszki Łabna w parafii kolińskiej, Tyszki Pierogi Wandałowo parafii lachowskiej.         

      • 1393, in Ciechanowo. Joannes Dux Masoviae, visis et consideratis fidelibus servitiis. Przeczslai et Dobrogostii militum Tyszki dictorum, quae nobis impenderunt, eis 20 mansos nemoris mensurae Culmensis, super fluvio Ruziec vulgariter dicto, in districtu Novogrodensi jacentis, perpetuo dando contulit Privilegium.

      Legenda herbowa herbu Trzaska.

      Herb Trzaska.

      Herb Trzaska.

      Należy do najstarszych Herbów Rycerstwa Polskiego. Herb został nadany przez króla Bolesława Chrobrego rycerzowi nazywanemu Trzaska, za niezwykłą odwagę i poświęcenie w walce z nieprzyjacielem. Otóż w krytycznym momencie bitwy doszło do sytuacji, w której w niebezpieczeństwie znalazł się sam król. Nie bacząc na nic rycerz Trzaska rzucił się do obrony monarchy i czynił to tak zapamiętale, że aż pękł mu miecz przy samej rękojeści. Na szczęście znalazł się drugi /podobno szybko pożyczony przez samego króla Bolesława/ i rycerz mógł ponownie rzucić się w wir walki. Jednak olbrzymia siła, jaką odznaczał się kawaler Trzaska spowodowała, że i ten drugi miecz wkrótce pękł. Na szczęście niebezpieczeństwo było już zażegnane i rycerz mógł zwrócić resztkę naprędce pożyczonego miecza. W nagrodę król Bolesław Chrobry dał rycerzowi w herbie dwa ułamane miecze i miesiąc, aby się jemu i potomstwu wiecznie świecił. 

      Herb występuje w Klejnotach Jana Długosza Stemmata Polonica i w Herbarzyku Marka Ambrożego. Najstarsza zapiska sądowa jest z 1396r. W 1413r. w wyniku Unii Horodelskiej zostaje przeniesiony na Litwę. W Klejnotach Długosz charakteryzował ród Trzasków opisując ich jako przebiegłych i pamiętliwych.

      Miesiąc, księżyc.

      Potwierdzenie herbu.

      Spis Szlachty Królestwa Polskiego z dodaniem krótkiej informacyj o dowodach szlachectwa, Warszawa 1851.

      Tyszka h. Trzaska, str. 261.

      • Franciszek Wojciech, syn Tytusa, 20.
      • Franciszek Marceli, syn Kazimierza, 217.
      • Józef Ignacy, syn tegoż, 218.
      • Stanisław Jan /Nepomucen/, syn Wincentego, 232.
      • Apolinary Jakób, syn tegoż, 233.
      • Seweryn, syn Apolinarego, 234.
      • Stanisław, syn tegoż, 235.
      • Józef, syn Wojciecha, 236.
      • Konstanty, syn tegoż, 237.
      • Piotr, syn tegoż, 238.
      • Mikołaj, syn Antoniego, 343.
      • Piotr, syn tegoż, 344.
      • Domicella Monika, z Krajewskich, wdowa po Dyonizym Ambrożym, 396.
      • Jan, syn Dionizego Ambrożego, 396.
      • Ksiądz Ignacy Walenty, syn tegoż, 396.
      • Hipolit, syn tegoż, 396.
      • Maryanna Rozalia Weronika, córka tegoż, 396.
      • Walenty, syn Grzegorza, 397.
      • Franciszek, syn Kazimierza, 398.
      • Piotr, syn Michała, 399.
      • Józef, syn Mikołaja, 400. 

      W uzupełnieniach, str. 49.

      • Antoni, syn Łukasza, 459. 

       

      Groby sąsiadów Daniłowiczów z Podlasia znalazłem podczas spaceru na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

      Grób Feliksa i Antoniny Modzelewskich h. Bończa. 

      Ś. P. Feliks Modzelewski Obywatel M. Warszawy ur. w Modzelach-Wypychach Gub. Łomżyńskiej dn. 20 maja 1820r. zm. 29 listopada 1893r. Modzele-Wypychy są położone w odległości ok. 10 km od Śniadowa. Podczas poszukiwań rodzinno-genealogicznych odnalazłem związek rodzinny Modzelewskich i Daniłowiczów w okolicach Zambrowa.  

      • Modzelewscy h. Bończa, 1402r. Modzele, Grodziska, Sokola Łąka, Pieńki, Wyrzyki w ziemi łomżyńskiej.
      • Modzelewscy h. Boycza albo Modzele, 1402r. Modzele, Sokola Łąka w ziemi łomżyńskiej.

      To i inne zdjęcia można znaleźć również na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.303175809798275.71819.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=303175853131604&set=a.303175809798275.71819.227345097381347&type=1&theater  

      gdzie również można znaleźć legendę herbową herbu Bończa.

      Herb Bończa.

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Bo%C5%84cza_(herb_szlachecki)  

      Herb Boycza.

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Bojcza_(herb_szlachecki) 

       

      Bibliografia:

      • Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich, Jan Siwik, Warszawa.
      • Herbarz Ignacego Kapicy Milewskiego, Kraków 1870. 
      • Herbarz Polski od Średniowiecza do XX wieku, Tadeusz Gajl, Gdańsk 2007.
      • Herbarz Średniowiecznego Rycerstwa Polskiego, Józef Szymański, Warszawa 1993.
      • Herby, legendy, dawne mity, Marek Derwich, Marek Cetwiński, Wrocław 1987.
      • Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli Właściciele Ziemscy w Koronie 1783-1784, Warszawa 2009.
      • Spis Szlachty Królestwa Polskiego z dodaniem krótkiej informacyj o dowodach szlachectwa, Warszawa 1851.
      • Studia Heraldyczne przez Antoniego Małeckiego, Lwów 1890.
      • Wielki Herbarz Rodów Polskich, Andrzej Kulikowski, Warszawa 2005. 
      • http://katalogszlachty.com/
      • http://pl.wikipedia.org/

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      niedziela, 28 października 2012 09:40

      Opcje

  • sobota, 27 października 2012

    • Danilewicz Ignacy; Danielewicz Józef, Daniłowicz Ignacy ?-1910.

      Danilewicz Ignacy, vel Danielewicz Józef, vel Daniłowicz Ignacy ur. ? zm. w Rosji w 1910r.

      Szlachcic z kowieńskiej guberni. W powstaniu 1863r. wziął udział, gdy był jeszcze uczniem wileńskiego gimnazjum. Więziony w Wilnie został pozbawiony praw i skazany na służbę w wojsku rosyjskim, przebywał nad Amurem. Po zwolnieniu mieszkał w Irkucku, do kraju nie powrócił, zmarł w Chabarowsku lub w Błagowieszczeńsku.

      Powstaniec z Powstania Styczniowego 1863r, używał trzech podobnych nazwisk które w sposób zamienny używano na Podlasiu w XIX wieku. Klasyczny przykład tego typu podaję w rozdziale http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/08/Danilowicze-Podlasie-1866r.html

      W kolejnych zapisach parafialnych /Kołaki Kościelne na Podlasiu/ ta sama kobieta używa nazwisk:

      • 1880 - Daniłowska, data ślubu.
      • 1881 - Daniłowska, data urodzin dziecka, w innej parafii.
      • 1883 - Daniłowicz, data śmierci dziecka.
      • 1887 - Daniłowska i Danieluk, dwa różne zapisy dotyczące daty urodzin tego samego syna.
      • 1891 - Daniłowska, data urodzin dziecka.
      • 1902 - Daniłowska, data urodzin dziecka.

      Podane zapisy dotyczą tej samej kobiety, która zawsze jest żoną tego samego mężczyzny. Tylko jeden raz w zapisach jest użyte nazwisko Daniłowicz, pozostałe formy to Daniłowska i jeden raz Danieluk.

      Gdy patrzę na fotografię Ignacego Danilewicza i znane mi postacie z rodziny Daniłowiczów  podobieństwo rodzinne wydaje się że jest możliwe. Ignacy Danilewicz to pokolenie ojca Andrzeja - Apolinarego Daniłowicza.

      Danilewicz Ignacy, Danilewicz Józef, Daniłowicz Ignacy. .Andrzej Daniłowicz, zdjęcie rodzinne ok. 1930r.

      Danilewicz Ignacy, vel Danielewicz Józef, vel Daniłowicz Ignacy /po lewej stronie/ i Andrzej Daniłowicz /pradziadek/, zdjęcie rodzinne ok. 1930r.

      Powstańcy z Powstania Styczniowego 1863r. o nazwiskach Danilewicz, Daniłowicz:

      • Danilewicz August,
      • Данилевич Августинъ мещанин, г.Поневежа, Ковенской губернии.
      • Danilewicz Iwan,
      • Данилевич Иванъ дворянин, Игуменского уезда, Минской губернии.
      • Danilewicz Ignacy,
      • Данилевич Игнатiй дворянин, Игуменского уезда, Минской губернии.
      • Danilewicz Rafał, ur. w 1845r.
      • Данилевич Рафаил, муж., 23 года на 1868 г., сослан на водворение, с 1864
        г. находился в Мариинском округе, взял пособие на домообзаводство, семьи не
        имеет. Там же.  
      • Daniłowicz Antoni, ur. w 1821r. 
      • Данилович Антон, муж., 47 лет на 1868 г., условия ссылки не известны, с 1865 г. находился в Томском округе, к 1869 г. находился в
        неизвестной отлучке, семьи не имеет. Там же.
      • Daniłowicz Julian, ur. w 1844r.
      • Данилович Юлиан, муж., 24 года на 1868 г., дворянин Ковенской губ., сослан на жительство, с 1865 г. находился в Мариинске,
        услужение, семьи не имеет. Там же.
      • Daniłowicz Michał, ur. w 1839r.
      • Данилович Михаил, муж., 29 лет на 1868 г., сослан на водворение, с 1864 г. находился в Мариинском округе, семьи не имеет. Там же.
      • Daniłowicz Oskar, ur. w 1838r.
      • Данилович Оскар, муж., 30 лет на 1868 г., дворянин Ковенской губ., дворянин Тельшевскаго уезда, служил в Ковенском Губернском Правлении. Ковенская губерния, условия ссылки не известны, с 1864 г. находился в Томске, семьи не имеет, холост. Там же.

      Nie tylko Daniłowicze szli do Powstania w 1863r, Boguscy również.

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/10/Danilowicze-od-poczatku-XIX-wieku.html

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/10/Boguscy.html 

      • Boguski Henryk Daniel h. Topór, brat Władysława. Brał udzial w Powstaniu Styczniowym 1863r. Należał do Kwatermistrzostwa Powstańczego w Warszawie, w jego domu na strychu był magazyn powstańczej broni, umundurowania i wszelkiego sprzętu powstańczego. Skazany na Sybir przebywał 4 lata w okolicy Szadryńska.

      Boguski Władysław h. Topór /1832-1913/ syn Feliksa i Marianny z Zaruskich, ur. w 1832r. w nieopodal położonych Gniewoszach, sędzia gminy. W Powstaniu 1863r. walczył w oddziale Dionizego Czachowskiego, jego grób można znaleźć na cmentarzu parafialnym w Wysokim Kole.     

      I najbliżsi sąsiedzi.

      • Duchnowski Antoni,
      • Духновский Антон, мещанин, г. Ново-александровск.
      • Duchnowska Jadwiga z Daszkiewiczów, zm.   
      • Duchnowski Julian, Duchnowscy opiekowali się zesłańcami w czasie ich przejazdu przez Petersburg. Ignacy Duchnowski, włościanin z Królestwa Polskiego, żandarm narodowy, skazany został w 1865r. na 8 lat ciężkich robót w twierdzach, zm. 12.02.1866r. Uczestniczył w Powstaniu Zabajkalskim, za co podwyższono mu karę o 12 lat. 
      • Mierzejewski
      • Mierzejewski Маврикiй,
      • Мержiевский Маврикiй дворянин Виленская губерния отставной Коллежский
        Секретарь. Служил в Статс-Секретариате Царства Польского.

      Дворянин - dżentelmen.

      Мещанин - mieszczanin.

       

      Z występującymi postaciami w tym rozdziale blogu dotychczas nie stwierdziłem żadnych związków rodzinnych z rodziną Daniłowiczów. Jak na razie występuje tylko i wyłącznie zbieżność nazwisk, co nie znaczy że przyszłości nie uda się udowodnić związków rodzinnych tych osób z rodziną Daniłowiczów z Podlasia.

       

      Dionizy Czachowski:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Dionizy_Czachowski

      Oddział Dionizego Czachowskiego:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Oddzia%C5%82_Dionizego_Czachowskiego

      Powstanie Styczniowe 1863r.:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Powstanie_styczniowe

      Powstanie Styczniowe 1863r. na Litwie:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Powstanie_styczniowe_na_ziemiach_zabranych

      Powstanie Zabajkalskie:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Powstanie_zabajkalskie

       

      Bibliografia:

      • Drobna Szlachta Podlaska w XVI-XIX wieku, Materiały sympozjum w Hołnach-Mejera, Białystok 1991.  
      • Na ścieżkach życia Marii Skłodowskiej-Curie, Stanisława Bachanek.
      • Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy, Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy t. II poz. 20/8 str. 100 i 102, Muzeum Historyczne Warszawy, Warszawa 2005.
      • Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli Właściciele Ziemscy w Koronie 1783-1784, Warszawa 2009. 
      • Syberia w życiu i pamięci Gieysztorów - zesłańców postyczniowych, Wiktoria Śliwowska, Warszawa 2000.
      • http:// e-gniewoszow.i365.pl/?s=boguski
      • http:// kdkv.narod.ru/1864/Ss-Spis-prestupnikov.html#05
      • http:// kdkv.narod.ru/1864/Ssilka-ZapSib.html#1
      • http:// powstanie1863.zsi.kielce.pl/index.php?id=w42
      • http:// zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/08/Danilowicze-Podlasie-1866r.html
      • www. stankiewicz.e.pl
      • http://katalogszlachty.com/
      • www.wikipedia.org

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      sobota, 27 października 2012 10:17

      Opcje

  • wtorek, 23 października 2012

    • Sikorscy w Proszowicach od początku XVIII wieku.

      Od najstarszych Sikorskich i ich najbliższych zapisanych w annałach królewskiego miasta Proszowice.

      1490, 22 czerwca Kraków.

      • "fer. tertia ante fest. s. Johannis Baptiste prox. Cracovie in conventione generali".
      • "Kazimierz król polski w mieście swoim Proszowicach zabrania przekupniom sprzedawać żywność w domach prywatnych, jak tylko w ratuszu lub kramach miejskich; tak samo postrzygaczom sukna nie pozwala wykonywać swojej pracy w gospodach prywatnych lecz tylko w postrzygalni ratuszowej; wreszcie rzeźnicy mogą ważyć łój jedynie na wadze miejskiej, przy czym wszyscy oni winni swoje daniny i opłaty oddawać rajcom miejskim na dochód miasta, a nie osobom prywatnym".    

      Pieczęci króla Kazimierza Jagiellończyka brak, pozostały dziurki od sznurka.

      Pod tekstem: "G. vicecancellarius sst"; "Relatio eiusdem venerabilis Gregorii de Lubrancz R.P. vicecancellarii". 

      1674–1696,  za króla Jana III Sobieskiego.

      • Jakub Chmura/Chmurzyński, 1694r. ławnik miasta Proszowice.   

      1697–1704, za króla Augusta II Mocnego.

      1704–1709, za króla Stanisława Leszczyńskiego.

      1709–1733, za króla Augusta II Mocnego.

      • Franciszek Chmura/Chmurzyński, 1715r. pisarz miejski Proszowic, brat Elżbiety Sikorskiej z Chmurów.
      • Jan Chmurzyński, 1723r. pisarz miejski Proszowic, brat Elżbiety Sikorskiej z Chmurów.
      • Sikorski Wojciech, 1726r. burmistrz Proszowic - Elżbieta Sikorska z Chmurów/Chmurzewskich, c. Jakuba Chmury.

            http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/06/Sikorscy-w-Proszowicach-cz-2-poczatki.html

      1733–1736, za króla Stanisława Leszczyńskiego.

      1736–1763, za króla Augusta III Sasa. 

      • Sikorski Franciszek, ok. 1750r. Proszowice.

      1764–1795, za króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

      • Ćwikliński Marcin, 1768r. ławnik, rzeźnik, Proszowice.
      • Chmurzyński Antoni, poborca pogłównego, Proszowice.
      • Ćwikleński Marcin, 1775r. Cechmistrz Cechu Rzeźników, Proszowice.
      • Ćwikliński Józef, 1778r. burmistrz, rajca, loner /szafarz/, Proszowice.
      • Wciśliński Wojciech, 1780, poborca hiberny, Proszowice.
      • Chmurzeński Antoni, 1785, Cechmistrz kowali i powroźników, Proszowice.
      • Ćwikleński Józef, 1785r. podwójt, Cechmistrz Cechu Rzeźników, Proszowice.
      • Sikorski Jan, 1785r. poborca hiberny, Proszowice.

      1794, podczas Insurekcji Kościuszkowskiej.

      • Chmura Sebastian, 1794r. Proszowice.
      • Cieśliński Stanisław, 1794r. Proszowice.
      • Wciśliński Szczepan, 1794r. Proszowice.
      • Sikorski Jakub, 1794r. Proszowice.
      • Sikorski Antoni, 1794r. Proszowice.

            http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/09/Znowu-pod-Raclawicami.html

      1795, III rozbiór Polski, utrata Niepodległości Polski.

      • Ćwikleński Jan, 1798r. rzeźnik, Proszowice.
      • Sikorscy, 1798r. Cech rzeźników, Proszowice.
      • Sikorski Maciej, 1807r. Proszowice.
      • Wciśliński Andrzej, 1809r. Proszowice.
      • Wciśliński Stanisław, 1809r. Proszowice.
      • Sikorscy, 1822r. Cech Rzeźników, Proszowice.
      • Sikorski Dominik ur. 1797r. - Sikorska Wiktoria z d. Ćwikleńska vel Ćwiklińska ur. 1799.
      • Sikorski Dominik ur. 1797r. Cech Rzeźników 1839r. Proszowice.

      4 x dziadkowie

      • Sikorski Jan /par. Proszowice/- Sikorska Salomea z d. Wci/e/ślińska /par. Proszowice/, * dzieci: Stanisław.

      3 X dziadkowie

      • Sikorski Stanisław /ur. 1828 w Proszowicach/ rzeźnik - Sikorska Franciszka z d. Strzelecka /ur. 1827 w Miechowie/, * dzieci: Franciszek.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/04/Sikorscy-z-Miechowa.html

      1830, Powstanie Listopadowe.

      2 X dziadkowie

      • Sikorski Franciszek /ur. 1856 w Miechowie/- Sikorska Karolina z d. Sas /ur. 1859 w Miechowie/, * dzieci: Aleksandra, Jan, Józef, Ludwik, Marianna /Maria/, Stanisława, Władysława.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/06/Pradziadek-Franciszek-Sikorski.html

      1863, Powstanie Styczniowe.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/04/Na-Szmulowizne-Moi-pradziadkowie-Franciszek.html

      Dziadkowie.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/04/Akt-Chrztu-mojej-babci-Marianny-Klementyny.html

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/04/Dwa-zdjecia-Sikorskich-i-dwa-Danilowiczow.html

      • Daniłowicz Mieczysław /ur. 1900r. w Warszawie/ -  Daniłowicz Marianna /Maria/ z d. Sikorska ur. 1900 w Warszawie/, dzieci: Lucjan, Teodor, Eugenia.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/05/Dziadek-i-babcia.html        

      1914-1918, I Wojna Światowa.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/04/Brodno.html

      1918, Odzyskanie Niepodległości przez Rzeczpospolitą Polską.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/08/Na-Wigilie-Zolnierza-Polskiego-1919r.html

      1920, Wojna polsko-bolszewicka.

      1939, Rozpoczęcie II Wojny Światowej.

      1944, Powstanie Warszawskie.

             http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/08/Stanislawa-Sikorska.html

      1945, Zakończenie II Wojny Światowej.

      Rodzice.

      • Łukasiewicz Jan - Łukasiewicz Eugenia z d. Daniłowicz /ur. 1928r. w Warszawie/. 

      * dzieci: znane.

       

      Urzędy i stanowiska miejskie w Proszowicach do końca XVIII wieku.

      • Burmistrz: /niem. burgermaister/ w okresie staropolskim, urzędnik stojący na czele rady miejskiej wybierany przez radę.
      • St. rajca, rajca: członek rady miejskiej, mianowany spośród patrycjatu przez starostę lub wojewodę, często dożywotnio.
      • Wójt, podwójt: urzędnik administracji lokalnej, posiadał liczne przywileje, zasiadał w ławie miejskiej i miał m.in. prawo posiadania jatek rzeźniczych.
      • Ławnik: członek ławy miejskiej, wybierany przez radę miejską, lub też wyznaczany przez właściciela miasta.
      • Loner /szafarz/: urzędnik miejski odpowiedzialny za kontrolę sum pochodzących z podatków nadzwyczajnych. Jednocześnie miał obowiązek zarządzania skarbem w miastach Rzeczpospolitej.
      • Poborca czopowego: urzędnik miejski odpowiedzialny za pobieranie czopowego. czopowe, wprowadzony w polsce w drugiej połowie XV wieku, podatek płacony przez mieszczan od wyrobu, importu i sprzedaży piwa, wódki, wina.
      • Poborca hiberny: urzędnik miejski odpowiedzialny za pobieranie hiberny /chleb zimowy, zapewnienie zimowych kwater dla wojska/. Obowiązkowi temu podlegały królewszczyzny i majątki kościelne. Wypłacany był w formie dodatku do żołdu, będącego w dyspozycji hetmanów.
      • Poborca pogłównego: urzędnik miejski odpowiedzialny za pobieranie pogłównego, /stała danina, podatek/. Pobierany od każdego domu mieszkalnego. Pogłówne było płacone przez mieszczan, chłopów i szlachtę.
      • Pisarz, woźny miejski.

      Urzędy cechowe.

      • Cechmistrz Cechu: rzemieślnik stojący na czele cechu.

       

      O związkach z rodziną Ćwikleńskich/Ćwiklińskich moja mama wspominała mi jeden raz niedługo przed swoją śmiercią /po roku 2000/. W TVP 1 pokazywano jedną z przedwojennych komedii z Mieczysławą Ćwiklińską. Oglądając ten film mama przypomniała sobie to nazwisko i powiedziała: "wiele lat temu to nazwisko też było w rodzinie".

      Kolejna z baśni mojej mamy potwierdziła się dopiero gdy dotarlem do opracowania o Proszowicach prof. Feliksa Kiryka i strony rodzinnej "Historia rodziny Wciślińskich i rodzin spokrewnionych" http://www.wcislinski.net/. Ustny przekaz rodzinny w tym przypadku przetrwał dwa wieki.  Mama kochała góry, dużo opowiadała o Miechowie i regionie krakowskim.

      Na tym zdjęciu jestem z mamą w Pieninach, ok. 1970r.

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.287411954707994.67379.227345097381347&type=3#!/photo.php?fbid=287413601374496&set=a.287411954707994.67379.227345097381347&type=3&theater

      Przejrzałem Regestr Diecezjów 1783-1784, szukając w nim śladów Sikorskich i rodzin z nim skoligaconych w regionie proszowickim. Jako przykład podaję właścicieli ziemskich z Dekanatu Proszowskiego, par. Proszowice miasto i nie jestem zaskoczony że ich tu nie znalazłem.  

      Właściciele ziemscy, 1783-1784 w Proszowickim.

      • Gniazdowice, Otwinowski.
      • Gorka, Dominikanie krakowscy.
      • Jakubowice, Michałowski.
      • Klimontow, Benedyktynki zakon.
      • Kowary, Dobienski.
      • Łaganow, Stadnicki.
      • Makocice części 2, Benedyktynki zakon.
      • Makocice części 2, Stadnicki.
      • Opatkowice, prymas.
      • Proszowice miasto, najprawdopodobniej Eminowicz.
      • Stagniowice, Michałowski, gen. major wojsk koronnych.
      • Szczytniki, Dębińska, starościna wolbromska.  

       

      Informacje o Sikorskich z Proszowic, rodzinie mojej babci Marianny Klementyny Daniłowicz z d. Sikorskiej, można znaleźć również na stronie rodzinnej "Historia rodziny Wciślińskich i rodzin spokrewnionych", z którą to rodziną moi Sikorscy byli spokrewnieni 200 lat temu. Dzięki uprzejmości administratora tej strony zamieszczam adres internetowy strony rodzinno-genealogicznej Wciślińskich i serdecznie go polecam czytelnikom blogu.

      http://www.wcislinski.net/

       

      Bibliografia:

      • Cmentarz Parafialny w Miechowie, Jerzy Mrożkiewicz, Kraków 2007.  
      • Katalog dokumentów pergaminowych Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 1992.
      • Proszowice, Zarys dziejów do 1939r. prof. Feliks Kiryk, Kraków 2000.
      • Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy 1783-1784.
      • Ziemia Proszowicka, Kraków 1964r.
      • Ziemia Miechowska, Kraków 1969.

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      wtorek, 23 października 2012 08:05

      Opcje

  • niedziela, 21 października 2012

    • I Proletaryat po 1884r.

      "Mało kto wie o tym że w 1926r. na stokach Cytadeli Warszawskiej została odsłonięta tablica pamiątkowa ku czci straconych "Proletariatczyków" ...". 

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/10/Korneliusz-Danilowicz-1849-1884.html

      O dyplomie z czasów PRL-u pamiętają wszyscy, bo towarzystwo było jednoznaczne: zielony banknot 50 złotowy to gen.  Karol Świerczewski "Walter", czerwony banknot 100 złotowy to Ludwik Waryński i I Proletaryat. Jak wyglądał dyplom przyznany Ludwikowi Waryńskiemu i I Proletariatowi przez władze PRL-u w 1988r. mozna zobaczyć na:

      https://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=290721764377013&set=a.290721511043705.68356.227345097381347&type=1&theater

      Zbierając wiadomości o Ludwiku Waryńskim i I Proletaryacie przypomniałem sobie żart z czasów PRL-u:

      "Dlaczego Waryński na banknocie 100 zl był taki smutny? i odpowiedź: bo do pół litra brakuje mu 3 zł. Należy dodać, że 103 zł kosztowała nie byle jaka gorzała tylko "Żytnia z kłoskiem", a na smutną minę Waryńskiego można było zaradzić przychodząc do monopolowego z pustą flaszką na wymianę, bo te 3 złote to była kaucja za butelkę".

      Za to ku swojemu ogromnemu zaskoczeniu na stronie Focus.pl/cywilizacja w artykule, Człowiek z banknotu czy człowiek z zasadami ? /z 01.08.2012r./ czytam:

      "130 lat temu  Ludwik Waryński  założył pierwszą  polską partię robotniczą: Proletariat. Dziś warszawski  pomnik rewolucjonisty nie może doczekać się renowacji.  Waryńskiemu zarzuca się brak patriotyzmu. Tymczasem dołożył swoją cegiełkę do budowy niepodległej Polski, a jego życiorys godny jest serialu sensacyjnego" ...

      Tego gdy chodziłem do szkoły podstawowej /do 1-szej klasy podstawówki poszedłem w 1964r./ i średniej, mnie nie uczono ... 

      W związku z powyższym byłem ciekawy, jak potoczyły się dalsze losy działaczy socjalistycznych związanych z I Proletariatem Ludwika Waryńskiego po roku 1884. Aby znaleźć odpowiedź na swoje pytanie, przejrzałem solidnie internet i dostępne mi materiały. 

      Zostali straceni na stokach Cytadeli Warszawskiej.

      • Bardowski Piotr, stracony w 1886r.
      • Kowalewski Jan, stracony w 1886r.
      • Kunicki Stanisław, stracony w 1886r.
      • Ossowski Michał, stracony w 1886r.
      • Pietrusiński Jan, stracony w 1886r.

      Zmarli w Cytadeli Warszawskiej i na katordze na Syberii.

      • Bohuszewiczówna Maria, zm. w 1887r. podczas drogi na Syberię 1887r.
      • Daniłowicz Korneliusz, zm. w 1884r. w Cytadeli Warszawskiej http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/10/Korneliusz-Danilowicz-1849-1884.html
      • Daniłowicz Michał, zm. po 1900r. na Syberii.
      • Felsenhart Rozalia, zm. 1887r. w Krasnojarsku na zsyłce, na Syberii.
      • Janowicz Ludwik, przebywał na katordze w twierdzy Szliselburdzkiej, zm. w 1902r. na katordze. 
      • Igelstrom oficer, zesłanie na Syberię.
      • Luri Mikołaj oficer, zesłanie na Syberię.
      • Płaskowicka Filipina, żona Daniłowicza Michała, zm. 1881r. na zsyłce na Syberii.
      • Płaskowicka-Dziankowska Zofia, zm. 1885r. w drodze na Syberię.
      • Puchewicz Kazimierz, zm. w 1884r. w Cytadeli Warszawskiej.
      • Razumiejczyk Józef, zm. w 1886r. w Cytadeli Warszawskiej.
      • Razumiejczyk Julia, zm. w 1887r. w Cytadeli Warszawskiej.
      • Sokolski oficer, zesłanie na Syberię.
      • Szmaus Józef, skazany na śmierć w 1885r. wyrok zamieniono na 20 lat katorgi, zm. na Syberii w 1907r, do Polski mogli wrócić dopiero jego synowie.
      • Ulrych Marian Stefan, zm. po 1888r. w Rosji.
      • Waryński Ludwik, zm. w 1889r. w Szliselburgu.

      Prowadzili dalszą działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej. 

      • Dębski Aleksander, jeden z założycieli PPS, odznaczony w 1933r. Krzyżem Niepodległości z Mieczami. zm. 1935r.
      • Mendelson Stanisław, wydawca "Przedświtu" w Paryżu, współpracownik Ludwika Waryńskiego, współtwórca II Proletariatu i PPS, od 1893r. związany z ruchem ludowym. zm. 1913r. w Warszawie.
      • Pietkiewicz Kazimierz, działacz PPS, zm. 1934r. w podwarszawskim Aninie.
      • Piłsudska Maria z d. Koplewska, działaczka PPS, zm. w 1921r. w Krakowie.
      • Rechniewski Tadeusz, 14 lat katorgi, należał do PPS i PPS-lewica, w 1915r. był jednym z współzałożycieli Uniwersytetu Ludowego w Warszawie, oraz opowiadającego się za niepodległością Polski klubu Plenum, zm. w 1916r.

      Prowadzili działalność socjalistyczną.

      • Jankowska-Mendelson Maria, socjalistka, zm. w 1909r. we Lwowie.

      Prowadzili działalność komunistyczną.

      • Buksznis Wincenty zm. 1932r. w Moskwie, komunista.
      • Jentysówna Aleksandra, po odbyciu katorgi pozostała w Rosji, była aktywnym działaczem ruchu robotniczego w Rosji, zm. w 1920r.
      • Kon Feliks, komunista, w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920r. komisarz do spraw oświaty w Tymczasowym Rewolucyjnym Komitecie Polski w Białymstoku, zm. w 1941r. w Rosji.

      Zaprzestali działalności politycznej po odbyciu katorgi.  

      • Dulęba Henryk, po odbyciu katorgi powrócił do kraju, zaprzestał działalności politycznej zm. w 1913r.
      • Gostkiewicz Hilary, po odbyciu katorgi pozostał w Rosji, zm. w 1928r.
      • Onufrowicz-Płoska Maria Zofia, żona Płoskiego Edmunda, podczas I wojny światowej działała w Lidze Kobiet Pogotowia Wojennego, zm. w 1922r. 
      • Płoski Edmund, socjalista, po odbyciu 16 lat katorgi powrócił do Polski, był m.in. sędzia Sądu Okręgowego we Włocławku, zm. w 1930r.

      Założyciele II Proletariatu.

      • Jankowska-Mendelson Maria, socjalistka, zm. w 1909r. we Lwowie.
      • Dębski Aleksander, jeden z założycieli PPS, odznaczony w 1933r. Krzyżem Niepodległości z Mieczami. zm. 1935r.
      • Mendelson Stanisław, wydawca "Przedświtu" w Paryżu, współpracownik Ludwika Waryńskiego, współtwórca II Proletariatu i PPS, od 1893r. związany z ruchem ludowym. zm. 1913r. w Warszawie.

      Jednym z działaczy II Proletariatu był:

      • Abramowski Edward 1869-1918, założyciel robotniczej partii "Zjednoczenie", członek Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, teoretyk twórca nowoczesnej spółdzielczości. Wspólcześnie jest nazywany "ojcem kooperatyzmu polskiego" i zwiastunem "Solidarności". 

      Na koniec niewielkie P.S.

      Od socjalistów I Proletaryatu nie wymagano by negowali wiarę w której byli wychowani. Mogli być rzymsko-katolikami, prawosławnymi, ewangelikami lub też bez wyznania. Korneliusz był rzymsko-katolikiem i składał swój podpis gdy był świadkiem podczas rodzinnych uroczystości w kościele podczas rodzinnych ślubów czy też chrztu dziecka. 

       

      Bibliografia:

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.  lub

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (1) Pokaż komentarze do wpisu „I Proletaryat po 1884r. ”
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      niedziela, 21 października 2012 19:47

      Opcje

    • Tadeusz Daniłowicz, ok. 1907-1945 ?

      Tadeusz Daniłowicz był synem Andrzeja Daniłowicza i Józefy Daniłowicz z d. Piotrowicz, młodszym bratem Mieczysława Daniłowicza. Należał do Związku Strzeleckiego. Zmarł po wyzwoleniu warszawskiej Pragi od Niemców, w Szpitalu Praskim z powodu braku insuliny.

      O jego śmierci rodzina dowiedziała się dopiero po pewnym czasie. Powodem było ogromne zamieszanie związane z bliskością frontu. Nie znana jest dokładna data śmierci Tadeusza Daniłowicza.   

      Tadeusz Daniłowicz 1907-1945.

      Tadeusz Daniłowicz ur. 1907 zm. 1945, w mundurze Związku Strzeleckiego.

      Związek Strzelecki potocznie nazywany Strzelec, paramilitarna organizacja społeczno-wychowawcza powstała w1910 roku we Lwowie i działająca do 1914r. będąca podstawą budowania struktur wojskowych Legionów Polskich. Nazwę tę nosiła organizacja paramilitarna w okresie 1918–1939.

      Początkowo Związkiem kierował Wydział Związku Strzeleckiego, od 1912 r. Komenda Główna Związków Strzeleckich z siedzibą we Lwowie, z komendantem Józefem Piłsudskim i szefem sztabu Kazimierzem Sosnkowskim. 

      W 1939r. Związek Strzelecki liczył ok. 500 tys. członków, którzy w czasie kampanii wrześniowej 1939r. wykonywali zadania zlecone przez władze wojskowe. We wrześniu 1939 w Krakowie w oparciu o przedwojenne struktury Strzelca utworzono Organizację Orła Białego. Organizacja prowadziła działalność dywersyjną, wywiad i akcje propagandowe, wymierzone przeciwko okupantom. W czerwcu 1940r. podporządkowała się Związkowi Walki Zbrojnej.

      Na internecie Hymn Strzelca pt. Marsz Strzelców /1862-63/ autorstwa W. L. Anczyca /do 1939r. hymn Związku Strzeleckiego/ odnalazłem w dwóch wersjach, z tekstem oryginalnym i z tekstem zmienionym w czasach PRL-u. Hymn Strzelców /pt. Hej strzelcy wraz/ w wersji z czasów PRL-u /1984, 1987, 1989/, można odnaleźć na stronach internetowych poświęconych piosence turystycznej.

      Hymn Strzelca.   

      słowa i muzyka: Władysław Ludwik Anczyc.  

      http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Ludwik_Anczyc

      Marsz strzelców.

      http://pl.wikisource.org/wiki/Marsz_strzelc%C3%B3w_(Anczyc)  

      Hej, strzelcy, wraz! nad nami Orzeł Biały,
      A przed nami śmiertelny stoi wróg.
      Wnet z naszych strzelb piorunne zagrzmią strzały,
      A lotem kul kieruje Zbawca Bóg.
      Więc gotuj broń i kulę bij głęboko,
      O ojców grób bagnetu poostrz stal,
      Na odgłos trąb twój sztuciec bierz na oko,
      Hej baczność! cel! i w łeb lub serce pal!

      Wzrósł liściem bór, więc górą wiara — strzelcy,
      Masz w ręku broń, a w piersiach święty żar;
      Hej wrogi tu, a nuże tu wisielcy!
      Od naszych kul nie schroni kniaź ni car.
      Raz przecie już zabrzmiały trąbek dźwięki,
      Lśni polska broń jak złotych kłosów łan,
      Dziś spłacim łzy sióstr, matek i wdów jęki;
      Hej baczność! cel! i w łeb lub serce pal!

      Chcesz zdurzyć nas, oszukać chcesz nas czule,
      Plujem ci w twarz za morze twoich łask!
      Amnestią twą obwiniem nasze kule,
      Odpowiedź da huk armat, kurków trzask.
      Do Azji precz, potomku Dżyngis-chana,
      Tam naród twój, tam ziemia carskich hal;
      Nie dla ciebie ziemia krwią naszą tu zlana,
      Hej baczność! cel! a w łeb lub serce pal!

      Do Azji precz, tyranie! tam siej mordy,
      Tam ziemia twa, tam panuj, tam twa śmierć.
      Tu Polska jest, tu zginiesz i twe hordy
      Lub naród w pień precz wytnij, wysiecz, zgnieć!
      O Boże nasz! o Matko z Jasnej Góry!
      Wysłuchaj nas, niech korna łza i żal
      Przebłaga Cię, niewoli zerwij sznury!
      Hej baczność! cel! i w łeb lub serce pal!

      

      Bibliografia:

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (1) Pokaż komentarze do wpisu „Tadeusz Daniłowicz, ok. 1907-1945 ?”
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      niedziela, 21 października 2012 09:29

      Opcje

  • piątek, 19 października 2012

    • Korneliusz Daniłowicz 1849-1884.

      Korneliusz Daniłowicz był synem Józefa Daniłowicza i Zofia Daniłowicz z d. Boguskiej, młodszym bratem Apolinarego Daniłowicza. Informacje o nim są skąpe, jest jedną z bardziej tajemniczych postaci w rodzinie Daniłowiczów.

      Wiadomo o nim:

      • 1849, ur. się we wsi Bruliny.
      • ok. 1870, pracuje jako czeladnik krawiecki w Warszawie.
      • 1878, wstępuje do kółka socjalistycznego w Warszawie.
      • 1878, zostaje aresztowany, osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.
      • 1880, zostaje skazany na rok więzienia.
      • 1881, wstępuje do I Proletaryatu Ludwika Waryńskiego.
      • 1883, zostaje aresztowany i ponownie osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.
      • 1884, na skutek okrutnego traktowania nie doczekał przygotowywanego tzw. "Procesu 100", zmarł 18.03.1884r. w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. 

      Przedświt, czerwiec 1884r.

      Przedświt, czerwiec 1884r.

      Nekrolog Korneliusza Daniłowicza, Przedświt 1884r.

       Nekrolog Korneliusza Daniłowicza, Przedświt 1884r.

      Z pewnym prawdopodobieństwem można przypuszczać że Korneliusz "socjalizował" nie jako jedyna postać z rodziny Daniłowiczów. Na tej samej stronie Słownika Biograficznego Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego, jest jeszcze dwóch Daniłowiczów. Jeden z nich tak samo jak Korneliusz ma ojca o imieniu Józef, z tym że Korneliusz ma wpisane pochodzenie ojca chłopskie /nieprawdziwe/ a Michał Daniłowicz szlacheckie. Miejsce urodzenia Korneliusza jest znane, zaś Michała Daniłowicza nie ...  

      W sprawie życiorysu Korneliusza Daniłowicza, nikt z osób piszących prace na temat I Proletaryatu i ruchów robotniczych, w Polsce w XIX wieku, nigdy się nie zgłaszał do jego rodziny.  

      Michał Daniłowicz /ok. 1853-?/.

      • 1853, ur. się w ?
      • ok. 1870, studiuje w Akademii Medyczno-Chirurgicznej w Petersburgu gdzie wstępuje do kółek socjalistycznych.
      • 1878, przyjeźdza do Warszawy i wstępuje do kółek socjalistycznych tworzonych przez Ludwika Waryńskiego.
      • 1878, aresztowany w procesie "stu trzydziestu siedmiu" w miejscowości Oświeja, w guberni witebskiej w związku z likwidacją przez władze carskie kółek socjalistycznych Ludwika Waryńskiego.
      • 1878, zostaje osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.
      • 1880, zostaje zesłany na pobyt na Syberii Wschodniej.
      • 1880, przed udaniem się na zsyłkę w X  Pawilonie Cytadeli Warszawskiej bierze ślub z Filipiną Płaskowicką, na Syberii odbywa karę w Minusińsku.
      • 1887, po odbyciu kary kończy studia medyczne.
      • Po 1900, pracuje w Krasnojarsku na stanowisku lekarza więziennego.
      • ? przenosi się razem z rodziną do Astrachania.
      • ?, nie jest znane miejsce i data jego śmierci. 

      F. Płaskowicka, zm. w 1881r. na zsyłce na Syberii: "W Polsce ruch kobiecy rozwinął się w XIX w. W 1830 powstało Tow. Dobroczynności Patriotycznej Związek Kobiet, 1842–49 rozwijały ożywioną działalność entuzjastki. 1861–64 w Warszawie działało zakonspirowane Stow. Piątek; w Krakowie — Kom. Niewiast, na Śląsku — liczne Koła Kobiet; w Poznańskiem (1894–1939) Tow. „Warta”; 1877 F. Płaskowicka zał. pierwsze Koło Gospodyń Wiejskich (Janisławice k. Skierniewic). Większość tych organizacji formułowała przede wszystkim cele patriotyczne (walka z rusyfikacją i germanizacją, uzyskanie niepodległości). Po 1864 nastąpiła intensyfikacja ruchu kobiecego; postulat emancypacji kobiet został włączony do programu pozytywizmu warszawskiego. Od lat 80-tych XIX w. działało wiele organizacji oświat.-społecznych. W 1883 w Królestwie Pol. nauczycielki utworzyły nielegalne Kobiece Koła Oświaty Ludowej".

      W Warszawie jedna z ulic na Ursynowie nazwana jest jej imieniem i nazwiskiem, w Poznaniu Szkoła Podstawowa Nr. 21 nazwana jest jej imieniem.

      Szkoła Podstawowa nr 21 im. Filipiny Płaskowickiej w Poznaniu, Patronka szkoły.

      • http:// sp21poznan.edupage.org/about/?subpage=1&

      Na stronie internetowej Kongresu Polaków w Rosji znalazłem kolejne informacje o Michale Daniłowiczu:

      "Maria Korzeniewska wspomina: "Z opowiadań rodziców i braci wiem, że w Minusińsku dom Rodziców był często odwiedzany przez znajomych Polaków, przeważnie i Rosjan. Najbliżsi przyja­ciele to była rodzina dr Daniłowicza Michała. On zesłany był jako przestępca polityczny, będąc jeszcze studentem ostatniego roku Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu. Dyplom dostał po latach, kiedy złożył egzaminy dyplomowe, ale jako lekarz już pracował i miał wielkie uznanie. Żona jego, przyjaciółka Mamusi ... Aleksandra Emangułowicz /niewyraźnie napisane nazwisko/ – Daniłowicz należała do grupy rewolucjonistów. Koledzy jej i ona byli sądzeni /zdaje się za akt terrorystyczny/ i skazani na powiesze­nie. Ona jako niepełnoletnia uniknęła śmierci i czy dos­tała właśnie zesłanie na Sybir – nie wiem ... Dr. Daniłowicz po ukończeniu zesłania gdzie miał praktykę, nie wiem dlaczego został lekarzem więzienia, ale jak widać było mu tam ciężko. Porzucił zu­pełnie praktykę lekarską i przeszedł do pracy do urzędu akcyzowego i z całą rodziną przeniósł się do Astrachania. Bardzo często odwiedzał Rodziców pan Chmielewski, który mieszkał w powiecie. Bywał i pułkownik Sokołowski, które­go bracia starsi /tzn. bracia Cioci/ przybiegali powitać”. 

      Mało kto wie o tym że w 1926r. na stokach Cytadeli Warszawskeij została odsłonięta tablica pamiątkowa ku czci straconych Proletariatczyków". Informowały o tym dwa pisma:

      Czy ta tablica jeszcze istnieje, tego nie sprawdzałem. 

      Praktycznie nigdzie we współczesnych opracowaniach o XIX wieku, nie znalazłem opisu warunków w jakich byli przetrzymywani i jak byli traktowani więźniowie polityczni przez władze carskie. Żeby się o tym czegokolwiek dowiedzieć musiałem przejrzeć zapisy archiwalne z XIX wieku.

      Naokoło Świata 16 grudnia 1905r.

      Z Naokoło Świata, Nr. 49, 50. 16 grudnia 1905r.

      "Przyczynek do dziejów Szliselburga.

      A. Prugawin, autor opowiadania " W Szlisellburgu", który drukowaliśmy w poprzednich dwóch numerach naszego pisma, zwiedzał to straszne więzienie w r. 1880, kiedy rzeczywiście nie było ono miejscem udręczenia dla przestępców politycznych, lecz zakładem wojskowo-karnym. Wszakże w kilka lat po tym, w r. 1884, przywrócono więzienie polityczne i przez lat 20 twierdza znowu była otoczonym tajemnicą grobem wolnej myśli. "Prawo", którego artykuł, umieszczony w Nr. 20 podajemy poniżej w przekładzie"

      Zeskanowany artykuł jest na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.289975921118264.68144.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=289976191118237&set=a.289975921118264.68144.227345097381347&type=1&theater

      Rok 1905 z którego przedstawiam rocznik Naokoło Świata, zapisał się w historii Polski pod nazwą Rewolucji 1905 roku. Skutki wydarzeń roku 1905 były rożnorodne. Jak się wydaje warto pamiętać i o takich /z wikipedii/:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Rewolucja_1905_roku_w_Kr%C3%B3lestwie_Polskim

      "W Warszawie w styczniu 1905 w starciach demonstrantów z wojskiem zginęło około stu osób /zob.Krwawa środa/. Śmiercią 32 osób zakończyła się warszawska demonstracja pierwszomajowa. W Łodzi strajk włókniary przeobraził się w dwudniowe starcia /22-24 czerwca/, w efekcie których zginęło i zostało rannych około dwóch tysięcy osób. Ostatnim strajkowym elementem rewolucji było proklamowanie w grudniu 1905 po raz kolejny strajku powszechnego. Natomiast w Ostrowcu proklamowano 27 grudnia Republikę Ostrowską ... Rewolucja przyniosła szereg pozytywnych zmian na ziemiach polskich pod rosyjskim zaborem. Pojawiła się możliwość tworzenia polskich instytucji /ruchu spółdzielczego, Polskiej Macierzy Szkolnej itp./, dopuszczono używanie języka polskiego w urzędach gminnych. Efektem rewolucji 1905 roku był też rozłam w polskim ruchu socjalistycznym związany z różnicami w priorytetach poszczególnych działaczy. Dla starszych priorytetem była niepodległość Polski, dla młodszych prawa robotnicze. W efekcie PPS podzieliła się na PPS Frakcja Rewolucyjna /Józef Piłsudski/, której celem była przede wszystkim walka o niepodległość oraz PPS Lewica /Feliks Kon/, której celem była przede wszystkim walka o prawa robotników". 

      PPS - Polska Partia Socjalistyczna /z wikipedii/:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Partia_Socjalistyczna

      "PPS powstała na zjeździe założycielskim, który odbył się w dniach 17–23 listopada 1892r. w Paryżu, uczestniczyli delegaci reprezentujący 4 polskie organizacje lewicowe: II Proletariat, który był kontynuacją I Proletaryatu Ludwika Waryńskiego, Związek Robotników Polskich, Zjednoczenie Robotnicze, Gmina Narodowo-Socjalistyczna.

      Przyjęty program określił iż:

      Polska Partia Socjalistyczna, jako organizacja polityczna polskiej klasy robotniczej, walczącej o swe wyzwolenie z jarzma kapitalizmu, dąży przede wszystkim do obalenia dzisiejszej niewoli politycznej i zdobycia władzy dla proletariatu. W dążeniu tym celem jej jest Niepodległa Rzeczpospolita Demokratyczna.

      Program zakładał również zaprowadzenie demokratycznego systemu władzy, poszanowanie praw każdego obywatela bez względu na jego pochodzenie, rasę, narodowość i wyznanie, wolność słowa i bezpłatną edukację, zaprowadzenie przepisów mających według zwolenników chronić pracowników, m.in. 8-godzinny dzień pracy". 

      Korneliusz Daniłowicz zmarł w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej w 1884r. Obserwując dalszą historię rodziny Daniłowiczów, myślę że można przypuszczać w której opcji polskich socjalistów Korneliusz by się znalazł.    

      Więcej skanów związanych z postacią Korneliusza Daniłowicza jest na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.289634014485788.68045.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=289634037819119&set=a.289634014485788.68045.227345097381347&type=1&theater

       

      Ludwik Waryński, I Proletaryat:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_Proletariat

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Wary%C5%84ski

       

      Bibliografia:

      • Bibliografia Warszawy, Wydawnictwa ciągłe, 1919-1928, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk,1977, str. 725-726, Pomniki i tablice symboliczne, Proletariatczyków.
      • Cytadela warszawska, Stefan Król, Warszawa1978.
      • Ludwik Waryński, Andrzej Notkowski, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk,1978.
      • Naokoło Świata, rocznik 1905. wydawca Jan Leppert.
      • Płaskowicka, Dioniza Wawrzykowska-Wierciochowa, Warszawa 1979. 
      • Przedświt, rocznik 1884.
      • Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, Teresa Monasterska, Warszawa 1985. 
      • www. Poloniarosji.ru, Polonia w Minusińsku na poczatku XX w.

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (1) Pokaż komentarze do wpisu „Korneliusz Daniłowicz 1849-1884.”
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      piątek, 19 października 2012 08:21

      Opcje

  • czwartek, 18 października 2012

    • Andrzej Daniłowicz 1867-1936.

      Andrzej Daniłowicz /1867-1936/ to mój pradziadek.

      "Akt Zawarcia Małżeństwa numer 80. Par. Rzymsko-Katolicka Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie.

      Działo się w Warszawie w parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny dwudziestego trzeciego stycznia /czwartego lutego/ tysiąc osiemset dziewięćdziesiątego czwartego roku o godzinie szóstej wieczorem. Oświadczamy, że w obecności świadków Antoniego Zawadzkiego, kotlarza, lat dwadzieścia osiem, zamieszkałego we wsi Nowe Bródno, powiatu Warszawskiego, i Stanisława Czyżewskiego, szewca, lat dwadzieścia jeden, zamieszkałego na ulicy Nowolipie pod numerem sześćdziesiątym siódmym, zawarto w dniu dzisiejszym religijny związek małżeński między Andrzejem Daniłowicz /Andrzejem Daniłowicz/ kawalerem, czeladnikiem szewskim, szeregowym rezerwy, lat dwadzieścia siedem, urodzonym we wsi Lubotyń, powiatu Ostrowskiego,  synem Apolinarego i zmarłej Teofili z domu Tyszka małżonków Daniłowicz zamieszkałym we wsi i gminie Bródno w Praskiej Loretańskiej Matki Bożej parafii i Józefą Piotrowicz /Józefą Piotrowicz/, panną, służącą, lat dwadzieścia osiem, urodzoną we wsi Kopojno, parafii Zagórów, Słupeckiego powiatu, córką Leopolda i zmarłej Marcjanny z domu Korbaleska małżonków Piotrowicz, zamieszkałą na ulicy Pawiej od numerem sześćdziesiątym szóstym /sześćdziesiątym ósmym/ siedemdziesiątym /dwa tysiące trzysta trzydziestym czwartym. Związek ten poprzedziły trzy zapowiedzi ogłoszone w tutejszym, Praskim, Loretańskiej Matki Boskiej i Świętego Andrzejewa, w  poprzednim miejscu zamieszkania panny młodej, kościołach parafialnych dziewiątego /dwudziestego pierwszego/ stycznia, szesnastego /dwudziestego ósmego/ stycznia i dwudziestego trzeciego stycznia /czwartego lutego/ tego roku. Nowożeńcy oświadczyli, że nie zawierali między sobą umowy przedślubnej. Religijny obrzęd zawarcia związku małżeńskiego został odbyty przez księdza Adolfa Jełowickiego wikariusza tutejszej parafii. Akt ten obecnym przeczytany, przez nas i przez nich podpisany. W miejsce podkreślonym słów czytać: „we wsi i gminie Brudno Praskiej Loretańskiej Matki Bożej parafii”
      Za proboszcza parafii Ks. Jan Piątkowski.

      Andrzej Daniłowicz, Józefa Piotrowicz, Stanisław Czyżewski, Antoni Zawadzki".

       

      Dzięki temu Aktowi Zawarcia Małżeństwa pradziadków wyjaśniają się powoli następne tajemnice rodzinne Daniłowiczów i ... pojawiają się następne ...

      W moim domu rodzinnym o Jadwidze i Franciszce Daniłowiczównach mówiono zawsze "ciotki", co ja gdy byłem małym dzieckiem tłumaczyłem sobie w sposób najprostszy, ciotki Franciszka i Jadwiga to siostry dziadka. Tymczasem porównując najważniejsze daty związane z rodziną pradziadków http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/08/Rodzina-Danilowiczow-ok-roku-1914.html rzeczywistość była zupełnie inna.

      • 1890, ur. się Daniłowicz Jadwiga.
      • 1894, Daniłowicz Andrzej i Józefa Piotrowicz zawierają związek małżeński.
      • 1897, ur. się Daniłowicz Janina Wanda /1897-1952/ po wyjściu za mąż Muszewska, matka Barbary Muszewskiej http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/07/san-Janina-Barbara-Muszewska.html
      • 1900, ur. się Daniłowicz Mieczysław.
      • 1903, ur. się Daniłowicz Franciszka.

      Widoczne na zdjęciu dwie młode krewniaczki dziadka uważane przeze mnie dotychczas za starsze siostry dziadka Mieczysława są bardzo siebie podobne, są również w zbliżonym do siebie wieku. Z powyższego krótkiego kalendarium jednoznacznie wynika że rzeczywista różnica wieku pomiędzy ciotkami Jadwigą i Franciszką wynosiła 13 lat.

      Kolejna informacja jest nie mniej ważna. Współwłaścicielami domu na warszawskim Bródnie wybudowanym w 1927r. przy ul. Julianowskiej 27 byli: Jadwiga Daniłowicz i małżonkowie Andrzej i Józefa Daniłowiczowie. Ciotka Jadwiga Daniłowicz w momencie wybudowania domu miała już 37 lat, do końca życia pozostała samotna tak samo jak ciotka Franciszka.

      Julianowska 27.

      Rodzinny dom Daniłowiczów przy ul. Julianowskiej 27 na warszawskim Bródnie, wygląd od ulicy, stan z 2009r.

      I od podwórka.

      I od podwórka, stan z 2009r.

      Kim są w takim razie widoczne na rodzinnym zdjęciu /facebook/, dwie młode kobiety z rodziny Daniłowiczów ?  

      https://www.facebook.com/photo.php?fbid=269499739832549&set=a.269499663165890.61543.227345097381347&type=3&theater

        

      Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny na Lesznie w Warszawie:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Narodzenia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_w_Warszawie

       

      W trakcie opracowania ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (1) Pokaż komentarze do wpisu „Andrzej Daniłowicz 1867-1936.”
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      czwartek, 18 października 2012 20:56

      Opcje

  • środa, 17 października 2012
  • wtorek, 16 października 2012

    • Ten prapradziadek ...

      Gdybym mógł poznać poznać prapradziadka Apolinarego, mielibyśmy o czym porozmawiać ...

      Tłumaczenie z języka rosyjskiego.

      "Akt Zawarcia Małżeństwa numer 32. Par. Rzymsko-Katolicka Św. Barbary w Warszawie.

      Działo się w Warszawie w parafii Świętej Barbary, dwudziestego drugiego października/piątego listopada tysiąc osiemset siedemdziesiątego trzeciego roku o godzinie dziesiątej rano. Oświadczamy, że w obecności świadków Jana Sadowskiego, furmana, lat trzydzieści dwa, w Warszawie pod numerem tysiąc siedemsetnym zamieszkałego i Andrzeja Łopaczewskiego, robotnika, lat trzydzieści trzy na Pradze pod numerem czterdziestym siódmym zamieszkałego, zawarto w dniu dzisiejszym religijny związek małżeński między Apolinarym Daniłowiczem /Apolinary Daniłowicz/, wdowcem, lat trzydzieści dwa, urodzonym we wsi Duchny Stare, powiatu Łomżyńskiego, synem zmarłego Józefa i żyjącej jego żony Zofii z domu Boguska małżonków Daniłowicz, robotnikiem w Warszawie pod numerem siedemsetnym zamieszkałym i Marcjanną Wińską /Marcjanną Wińską/, panną, lat osiemnaście, urodzoną we wsi Żyłowie powiatu Łomżyńskiego, córką Jana i Marianny z domu Podbielska małżonków Wińskich, przy rodzinie w Warszawie pod numerem tysiąc siedemsetnym zamieszkałą ... Związek ten poprzedziły trzy zapowiedzi ogłoszone w tutejszym kościele parafialnym, a mianowicie dziewiętnastego i dwudziestego października i drugiego listopada bieżącego roku. Nowożeńcy żadnej umowy przedślubnej nie zawierali. Religijny obrzęd zawarcia związku małżeńskiego został odbyty przez niżej podpisanego administratora. Akt ten po przeczytaniu przez nas i nowożeńców podpisany, obecni są niepiśmienni.

      Swoje podpisy złożyli,

      Ksiądz Adam Wyrzykowski administrator parafii Świętej Barbary.

      W języku polskim,

      Apolinary Daniłowicz, Marcjanna Wińska".

      Rodziny skoligacone: Boguscy, Podbielscy, Daniłowicze, Wińscy.

       

      Herbowi z powiatów łomżyńskiego i bielskiego noszący takie same nazwiska:

      Boguski vel Wierzbicki, vel Włostowski h. Topór 1400r. Bogusze, pow. łomżyński woj. mazowieckie.

      Boguski h. Zagłoba albo Zagroby 1407r. Boguszyce Stare, Boguszyce Andrzejki, Boguszyce kisiołki, Boguszyce Warchoły Pączkowizna, Boguszyce Zagroby, pow. łomżyński.

      • Par. Grabowo wieś, Swidry Podlesne, Boguski 1.
      • Par. Łomża miasto, Siemen, Boguski.
      • Par. Płock Mały wieś, Kołaki Wielkie, Boguski 1.
      • Par. Szczepankow wieś, Boguszyce Jędrzejki, Boguscy.
      • Par. Szczepankow wieś, Boguszyce Zagroby, Boguscy. 
      • Par. Szczepankow wieś, Kisiołki, Boguski.
      • Par. Szczepankow wieś, Suki, Boguski.   

      Daniłowicz, wg. niegdyś bajkowej dla mnie legendy rodzinnej rodzina dziadka Mieczysława Daniłowicza w przeszłości miała mieć h. Sas.

      Daniłowicz Apolinary, s. Józefa i Zofii, ur. 08.01.1842 Stare Duchny, http://katalogszlachty.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8284:szlachta-powiatu-omyskiego-spisana-w-1866-roku-do-celow-wojskowych-litera-d&catid=37:wykazy&Itemid=56

             Powiaty i województwa w których rody Daniłowiczów o takim herbie zamieszkiwały:

      • 1500r. pow. żydaczowski, woj. ruskie, pow. ihumeński, woj. mińskie, woj. wołyńskie.
      • 1600r. woj. mścisławskie, nowogródzkie.
      • 1670r. Ukraina.

      Rodom Daniłowiczów przypisywane są herby: Leliwa, Lis, Ostoja, Rola, Sas, Sulima. Na Podlasiu i w jego pobliżu /gubernia kowieńska/ w XIX wieku legitymowano Daniłowiczów herbu Lis i Ostoja. W Regestrze Diecezjów 1783-1784r. rody Daniłowiczów praktycznie nie są wykazane jako właściciele ziemscy. Wynika to z zasady tworzenia Regestru przez Franciszka Czaykowskiego. Regestr Diecezjów 1783-1784r. obejmuje: archidiecezję gnieźnieńską, diecezje chełmską, krakowską, płocką, poznańską, włocławską z pominięciem tych terytoriów, które w wyniku I rozbioru Polski /1772r./ znalazły się poza granicami Rzeczpospolitej. W związku z tym woj. podlaskie z głównym miastem - Drohiczynem jest poza granicami Rzeczpospolitej i nie występuje w tym wykazie. Daniłowicze nieznanego herbu w Regestrze Diecezjów 1783-1784r. pojawiają się tylko jeden raz w woj. mazowieckim.

      • Par. Zagroba wieś, Leszczyno, Daniłowicz.  

      Podbielski vel Bielski, vel Bok, vel Zabielski h. Trzaska 1441r, 1861r. potw. Podbiele pow. łomżyński, nurski, ostrowski, zambrowski, woj. mazowieckie, woj. chełmińskie, woj. kijowskie, woj. lubelskie, Małopolska.

      • Par. Jelonki wieś, Seroczyno, Podbielski.
      • Par. Lubotyn wieś, Gumowo, Podbielscy 2.
      • Par. Lubotyn wieś, Klimonty, Podbielscy 1.
      • Par. Lubotyn wieś, Podbiele, Podbielscy 1.
      • Par. Lubotyn wieś, Podbielko, Podbielski 2.
      • Par. Lubotyn wieś, Swierze, Podbielscy.
      • Par. Lubotyn wieś, Zytowo, Podbielscy 1.
      • Par. Nur miasto, Ołtarze Gułacze, Podbielski.
      • Par. Ostrow miasto, Prosienica, Podbielski 9.
      • Par. Piski Małe wieś, Gniazdowo, Podbielski 1.
      • Par. Piski Małe wies, Tyszki Gostery, Podbielski 8.
      • Par. Rosochate Kościelne, Krzeczkowo Drugie, Podbielski.
      • Par. Rosochate Kościelne, Skorki Zaremby, Podbielski.
      • Par. Smłodowo /Śniadowo/, Ratowo Piotrowo, Podbielski.  
      • Par. Szumowo wieś, Kraiewo Białabiel, Podbielscy 1.
      • Par. Zambrowo miasto, Grochy Szlacheckie, Podbielski.
      • Par. Zuzel wieś, Kietlanka, Podbielski. 

      Wiński h. Lubicz odm. 1596r, potw. 1844r. Winna pow. Bielski woj. Podlaskie, woj. Lubelskie, Litwa.   

      • Par. Nur miasto, Slepowrony Nagorne, Winski.
      • Par. Pniewo wieś, Mierzęcin, Winski.  

      Bibliografia:

      • Encyklopedia i nazwisk szlacheckich, Jan Siwik, Warszawa.
      • Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy 1783-1784, Warszawa 2009.

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      wtorek, 16 października 2012 21:46

      Opcje

    • Felicjan Daniłowicz 1895-1946.

      W 1895r. Felicjan Daniłowicz w par. Św. Barbary zawiera związek małżeński z Konstancją Ciechanowicz.

      Jego grób znalazłem na Cmentarzu Bródnowskim. We wspólnej mogile rodzinnej są pochowani: 

      1. Bielak Maria 24.07.1928r, /data pogrzebu/.
      2. Daniłowicz Felicjan 24.09.1946r, /data pogrzebu, jest to ostatni pochówek w tym grobie/.
      3. Daniłowicz Kazimierz 01.06.1899r, /data pogrzebu/.
      4. Daniłowicz Maria 03.07.1916, /data pogrzebu/.

      Kwatera na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie na której był grób rodziny Felicjana Daniłowicza. Ostatni pochówek był w 1946r.

      Grób jest całkowicie opuszczony. Praktycznie oprócz informacji w Kancelarii Cmentarza Bródnowskiego nie ma już po nim śladu. Najprawdopodobniej był ziemny, pozostała po nim pusta już tylko kwatera. Nieopodal można znaleźć podobne ślady po grobach. Czasem zachowały się przerdzewiałe żelazne krzyże, czasem pozostał nagrobek z przełomu XIX i XX wieku. W okolicznych kwaterach na miejscu starych, opuszczonych grobów w większości są już tylko współczesne.

      Więcej zdjęć można znaleźć na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.302823616500161.71733.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=302823653166824&set=a.302823616500161.71733.227345097381347&type=1&theater

      Dowodem na to że jest to ten sam Felicjan Daniłowicz, są dane Kazimierza Daniłowicza /poz 3/. Urodził się on w roku 28.11.1897r. na warszawskim Targówku, par. Matki Boskiej Loretańskiej, jego rodzicami byli Felicjan Daniłowicz i Konstancja Daniłowicz z d. Ciechanowicz. Kolejnym dzieckiem Felicjana i Konstancji Daniłowicz jest Stanisława Daniłowicz ur. 05.05.1900r. warszawskim Targówku, par. Matki Boskiej Loretańskiej. Po za tą informacją jak na razie nie odnalazłem żadnej innej. Nie mam jak na razie również, żadnej informacji, że Felicjan Daniłowicz był w jakikolwiek sposób skoligacony z rodziną prapradziadka Apolinarego.

      Wskazówkami które mogą dopuszczać wspólne korzenie rodzinne są: 

      • Nazwisko panieńskie Konstancji Daniłowicz - z d. Ciechanowicz, którego pochodzenie z pewnym prawdopodobieństwem wskazuje kierunek regionu podlaskiego. 
      • Kolejną wskazówką dającą pewne prawdopodobieństwo wspólnych korzeni rodzinnych jest informacja o ślubie Felicjana Daniłowicza 1895 r. w par. Św. Barbary, w której w 1873r. brał ślub prapradziadek Apolinary, który na pobliskiej ul. Leopoldyny 29 /ob. ul. Emilii Plater 29/ przez pewien czas mieszkał /i zapewne pracował/ z rodziną.  

      Prapradziadek Apolinary w roku 1876 mieszkał na ul. Leopoldyny 29 /ul. Emilii Plater 29/, gdzie obecnie pod tym numerem mieści się IX Liceum Ogólkształcące im. Klementyny Hoffmanowej, w którym w latach 1969-1973 uczył się i je ukończył mój starszy o trzy lata brat. W roku 1876 mieścił się tam Ogród Pomologiczny /1870-1945/. Po drugiej stronie ul. Emilii Plater jest kościół parafialny parafii Św. Barbary, pod wezwaniem Św. Apostołów Piotra i Pawła.

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/10/Mauzoleum.html

      Korzenie Miasta, t. 1, Środmieście Południowe, Jerzy Kasprzycki.

      "Jeszcze około 1850 roku okolice dzisiejszych ulic: Poznańskiej, Emilii Plater, Hożej, i Wspólnej w stronę Chałubińskiego traktowano jako rolno-ogrodnicze pozostałości folwarku Świętokrzyskiego, których właściciele i dzierżawcy nie zmieniali się od lat.

      Zasadnicze zmiany rozpoczęły się około 1870 roku. W celu ułatwienia parcelacji wytyczono ulicę Leopoldyny /Emilii Plater/ od Alej Jerozolimskich do Koszykowej. Szybko ją zabudowano kamienicami czynszowymi. Na resztkach starych sadów i ogrodów założono Ogród Pomologiczny /przeniesiony z Marymontu/ jako wzorowy ośrodek hodowli roślin użytkowych nadających się do aklimatyzacji w warunkach naszego regionu. Pozostałe fragmenty folwarku Świętokrzyskiego zarezerwowano dla Szpitala Dzieciątka Jezus, którego wyprowadzenie z zagęszczonego Środmieścia miało wkrótce nastąpić.

      Powstawała więc dzielnica pełna zieleni i wypoczynkowego nastroju ...

      Wzięci lekarze tamtej epoki chętnie wprowadzali się do nowych, ładnych  mieszkań w poblizu "pomologa'. Dobrze prowadzony ogród stał się symbolem zdrowia i swobody oddychania., do czego zachęcali mieszkający obok specjaliści chorób płucnych. Na korzyści, płynące ze spacerów wśród zieleni powoływali się wybitni lekarze, znani potem również w międzywojennej Warszawie".

      Instytucje charytatywne położone w najbliższej odległości przsy Ogrodzie Pomologicznym na przełomie XIX i XX wieku:

      • ul. Nowogrodzka, Dom Wychowaczy im. Ks Boduena.
      • ul. Wspólna /przy "pomologu"/ Towarzystwo Opieki nad Ubogimi Matkami.
      • ul. Hoża/ul. Leopoldyny, Towarzystwo Pielęgnowania Chorych Św. Józefa "Przytulisko".
      • ul. Wspólna /na samym końcu/ Towarzystwo Opieki nad Nieuleczalnie Chorymi.  

      Po roku 1945 ul. Emilii Plater /ul. Leopoldyny/ i jej najbliższa okolica, zdecydowanie zmieniła swój leczniczy charakter ...

       

      Parafia Św. Barbary:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaplica_i_Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Barbary_w_Warszawie

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Parafia_%C5%9Bw._Barbary_w_Warszawie

      Ogród Pomologiczny w Warszawie:

      W wyszukiwarce: Przewodnik po Warszawie /do 1944r/.

      http//: fotopolska.eu

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Ulica_Wsp%C3%B3lna_w_Warszawie

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      wtorek, 16 października 2012 07:33

      Opcje

  • poniedziałek, 15 października 2012

    • Apolinary Daniłowicz na ul. Folwarcznej, Szmulowizna.

      Prapradziadek Apolinary robi mi kolejną niespodziankę. Dzięki pomocy genealogów z forgen.pl dostałem dziś kolejną, dla mnie zaskakującą wiadomość.

      "Akt urodzenia numer 2171. Par. Rzymsko-Katolicka Matki Boskiej Loretańskiej na Pradze.

      Działo się to na Pradze dwudziestego trzeciego listopada/piątego grudnia tysiąc osiemset dziewięćdziesiątego piątego roku o godzinie trzeciej po południu zjawił się Apolinary Daniłowicz lat pięćdziesiąt pięć, konduktor Kolei Terespolskiej, z Pragi , w obecności Władysława Radomskiego oficjalisty i Bronisława Krzepickiego stolarza, obydwu pełnoletnich z Pragi i przedstawili nam dziecię płci męskiej objaśniając, że urodziło się na Pradze na Folwarcznej ulicy pod numerem ?, siódmego/dziewiętnastego listopada tego roku o godzinie trzeciej  rano, z jego ślubnej żony Marcjanny z Wińskich lat trzydzieści osiem. Dziecku temu na chrzcie świętym w dniu dzisiejszym nadano imię Jan a rodzicami chrzestnymi byli Władysław Radomski i Józefa Chojnacka. Akt ten zgłaszającemu przeczytany i przez nas i świadków podpisany został.
      Ks. W. Łuskowski.
      Apolinary Daniłowicz.
      Radomski".

      Piątego grudnia - kalendarz juliański

      Piątego grudnia - kalendarz gregoriański

       

       

      • Daniłowicz Apolinary, prapradziadek, konduktor Kolei Terespolskiej.
      • Daniłowicz Marcjanna z d. Wińska, druga małżonka prapradziadka Apolinarego /gdy został wdowcem ożenił się powtórnie/, syn prapradziadka a mój pradziadek Andrzej, był synem z pierwszego małżeństwa. Pięć lat później /1900r./ Marcjanna została matką chrzestną syna pradziadka Andrzeja, Mieczysława /ur. na Bródnie/ mojego dziadka.  
      • Chojnacka Józefa,
      • Krzepicki Bronisław, stolarz.
      • Radomski Władysław, oficjalista. 

      Podstawowy wniosek jaki można wyciągnąć z tego Aktu Chrztu jest dla mnie zaskakujący ... Pradziadkowie Sikorscy /ul. Wiosenna/ i prapradziadek Apolinary /ul. Folwarczna/ byli w tym czasie sąsiadami, więc zakładam że również byli znajomymi.  

      Od dłuższego czasu szukam śladów drugiej rodziny pradziadka Apolinarego, być może to jest kolejny ślad.

      Dopisek na Akcie Chrztu Jana Daniłowicza.

      "Postanowieniem Sądu Grodzkiego w Warszawie Oddz. I 2g 4087/47 uznany za zmarłego z dniem 9 maja 1946 roku. Akt zejścia sporządzono w USC w Warszawie Praga, Warszawa dnia 1 sierpnia 1950, Targowa 67".
      podpis (...)

      O tej gałęzi rodzinnej jak na razie nie wiem praktycznie nic, oprócz ostatnich zdobyczy. Jak wspominała moja mama rodziny Daniłowiczów, Sikorskich i inne bliskie rodziny podczas ostatniej wojny światowej poniosły bardzo duże straty i ..... nic poza tym. Dopiero po latach rozumiem jej długoletnie milczenie na te tematy. Gdy byłem małym chłopcem mama od czasu do czasu opowiadała o rodzinie z przeszłości, jej opowieści traktowałem wtedy jak bajki i legendy rodzinne.

       

      W trakcie tworzenia ...

        

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      poniedziałek, 15 października 2012 19:39

      Opcje

  • sobota, 13 października 2012

    • Mieczysław Daniłowicz /1900-1981/ w wojnie Polsko-Bolszewickiej 1920r.

      1 Dywizja Litewsko-Białoruska.

      Jesień 1918r. pierwszy skład historyczny.

             1 Brygada Litewsko-Białoruska.

      • Pułk Strzelców Suwalskich.
      • Pułk Strzelców Kowieńskich.

             2 Brygada Litewsko-Białoruska.

      • Pułk Strzelców Grodzieńskich.
      • Pułk Strzelców Białostockich.

             3 Brygada Litewsko-Białoruska.

      • Pułk Strzelców Wileńskich.
      • Pułk Strzelców Mińskich.

      Od 01.02.1920r.

      • 1 Pułk Artylerii Polowej Litewsko-Białoruski.

      Kolorem niebieskim zaznaczone są pułki odznaczone Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari V klasy, nadania zbiorowe za udział w walkach o Odzyskanie Niepodległości 1914-1920.

      W czasie działań wojennych 1918-1920r. walczących w szeregach 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej żołnierzy odznaczono za wybitne czyny wojenne:

      • 41 Suwalski Pułk Piechoty Marszałka Józefa Piłsudskiego; 42 oficerów i szeregowych Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 52 oficerów i 125 szeregowych.
      • 76 Lidzki Pułk Strzelców; 11 żołnierzy Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 117 żołnierzy w tym dwukrotnie 6 razy, trzykrotnie 5 razy i czterokrotnie 3 razy, ponadto Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej otrzymało 26 żołnierzy. 
      • 77 Pułk Piechoty Kowieński; 19 żołnierzy Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 118 żołnierzy w tym dwukrotnie 7 razy, trzykrotnie 5 razy i czterokrotnie 6 razy, ponadto Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej otrzymało 90 żołnierzy.
      • 78 Pułk Piechoty Słucki; 2 oficerów Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 51 żołnierzy w tym czterokrotnie 1 raz.
      • 79 Pułk Piechoty Białostocki; 18 żołnierzy Wojennym Krzyżem Virtuti Militari. 
      • 81 Pułk Strzelców Grodzieńskich; 40 żołnierzy Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 170 żołnierzy w tym dwukrotnie 25 razy, trzykrotnie 8 razy i czterokrotnie 8 razy, ponadto Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej otrzymało 96 żołnierzy.
      • 85 Pułk Strzelców Wileńskich; 55 żołnierzy Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 265 żołnierzy w tym dwukrotnie 32 razy, trzykrotnie 7 razy i czterokrotnie 8 razy, ponadto Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej otrzymało 56 żołnierzy.
      • 86 Pułk Piechoty Miński; 63 żołnierzy Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 152 żołnierzy w tym dwukrotnie 16 razy, trzykrotnie 3 razy i czterokrotnie 3 razy, ponadto Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej otrzymało 107 żołnierzy.
      • 19 Pułk Artylerii Lekkiej, 1 Pułk Artylerii Polowej Litewsko-Białoruski; 10 oficerów i 20 żołnierzy Wojennym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 32 oficerów i 128 szeregowych, ponadto Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej otrzymało 5 oficerów i 10 szeregowych.  

      Poza ww. wymienionymi Pułkami w szeregach 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej walczyły:

       Wykaz nadań Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari V klasy, nadania zbiorowe w latach 1922-1939.

      • Grób Nieznanego Żołnierza w Arlington /nr. 262/.
      • Grób Nieznanego Żołnierza w Bukareszcie /nr. 6198/.
      • Grób Nieznanego Żołnierza w Paryżu /nr. 6094/ .
      • Miasto Verdun /nr. 6067/.
      • Miasto Lwów /nr. 1/.
      • Legion Bajończyków /nr. ?/
      • Oddział żeński POW /nr. 4930/.
      • ...
      • 41 Suwalski Pułk Piechoty Marszałka Józefa Piłsudskiego, /nr. 2983/ nadanie 19 kwietnia 1922r.
      • 81 Pułk Piechoty /Strzelców Grodzieńskich/, /nr. 6105/ nadanie 19 kwietnia 1922r.
      • 85 Pułk Piechoty /Strzelców Wileńskich/, /nr. 6102/ nadanie 19 kwietnia 1922r.
      • 86 Pułk Piechoty /Strzelców Mińskich/, /nr. 6183/ nadanie 19 kwietnia 1922r.
      • 19 Pułk Artylerii Polowej /1 Pułk Artylerii Polowej Litewsko-Białoruski/, /nr. 6101/ nadanie 22 kwietnia 1922r.

      Grób Nieznanego Żołnierza.

      Idea uczczenia Poległych w Walkach o Niepodległość w latach 1914-1921 została sformalizowana w czerwcu 1921r. 4 kwietnia 1925 nastapiło losowanie jednego z pobojowisk z tych lat, jako miejsca z którego będzie ekshumowany i zostanie przeniesiony Nieznany Żolnierz do budowanego Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Losowanie odbyło się w Ministerstwie Spraw Wojskowych, losował najmłodszy kawaler Orderu Virtuti Militari ogniomistrz Józef Buczkowski z 14 Pułku Artylerii Polowej. Wybór padł na Lwów.

      Kryteria podstawowe wyboru pola walki:

      • Pole walki musiało być na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.
      • Musiała wystapić wielka ilość poleglych na ograniczonym polu walki.
      • Walka stoczona w tym miejscu musiała być zaszczytna dla całego Wojska Polskiego.

      Wybór pobojowisk został wykonany przez Biuro Historyczne Ministerstwa Spraw Wojskowych pod kierownictwem gen. Mariana Kukiela. Były to:

      • Lwów, łącznie z pobojowiskami pod Wereszycą, listopad 1918-1919r.
      • Chorupian, lipiec 1920r.
      • Wólka Radzymińska, 13 lipiec - 15 lipiec 1920r.
      • Borków pod Nasielskiem, 14 lipiec - 16 lipiec 1920r.
      • Sarnowa Górka 16 sierpnia - 18 sierpnia 1920r.
      • Krwawy Bór, 27 września 1920r.
      • Lida, kwiecień 1919, lipiec 1920, wrzesień 1920r.
      • Chodaczków Wielki i Nastasów, 30 lipca - 6 sierpnia 1920r.
      • Brzostowica, wrzesień 1920r.
      • Przasnysz, sierpień 1920r.
      • Obuchowo pod Grodnem, 25 września - 26 września 1920r.
      • Komarów, 31 sierpnia 1920r.
      • Hrubieszów, 31 sierpnia, wrzesień 1920r.
      • Kobryń, wrzesień 1920r.
      • Dytiatyń, wrzesień 1920r.

      Kolorem niebieskim zaznaczone są miejsca walk w których brała udział 1 Dywizja Litewsko-Białoruska w latach 1919-1920r.  

      25 października 1925 roku na Cmentarzu Orląt we Lwowie ekshumowano żołnierzy pochowanych pod nieznanym imieniem. Wyboru spośród ekshumowanych trumien dokonała p. Jadwiga Zarugiewiczowa matka żołnierza poległego na przedpolu Zadwórza, bezimiennie pochowanego na nieznanym cmentarzu. Okazał się nim 14-letni ochotnik w czapce maciejówce bez szarży.

      Bitwa pod Zadwórzem, 17.08.1920r.

      Bitwa pod Zadwórzem, 17.08.1920r. /fragment/, autor Stanisław Batowski /obraz formatu 485 cm/335cm/.

      Bitwa pod Zadwórzem przez współczesnych nazwana polskimi Termopilami: bitwa miała miejsce 17 sierpnia 1920 roku. Na przedpolach Lwowa przeciwko oddziałom Pierwszej Armi Konnej Siemiona Budionnego /bezpośrednio w tym boju, przeciwko 3 dywizjom/ stanęło do boju 330 polskich żołnierzy. W pięciogodzinnym boju poległo ich 318. Celem walki było opóźnienie dotarcia wojsk sowieckich do Lwowa, cel został osiągnięty.

      

      Uroczyste złożenie Nieznanego Żołnierza do Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie, odbyło się 2 listopada 1925 roku. Podczas uroczystości obecni byli przedstawiciele najwyższych władz państwowych, wojska, przedstawiciele wszystkich wyznań w Polsce. 

      Od 02.11.1925r.

      Wśród wielu wyróżnionych miejsc walk Żołnierza Polskiego w latach 1914-1920r. znalazły się również miejsca walk w których brali udział żołnierze 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej w sposób zorganizowany. Zostały one wyróżnione na tablicach umieszczonych na Grobie Nieznanego Żołnierza przed II Wojną Światową.

      • Kubań-Odessa, 1918-1919r.
      • Radzymin-Ossów, 13-15 sierpnia 1920r.
      • Grodno-Obuchowo, 20-25 września 1920r.
      • Krwawy Bór-Papiernia, 27-28 września 1920r.

      1946-1990r.

      W latach 1946-1990 historyczne tablice z Grobu Nieznanego Żołnierza z miejsc walk o Niepodległość w latach 1918-1920, zostały złożone w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Obecnie te historyczne tablice, zostały zawieszone na filarach przy wejściu głównym do Muzeum W.P.

      Po 1990r.  

      Miejsca walk w których brali udział żołnierze 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej w sposób zorganizowany, wyróżnione na tablicach umieszczonych na Grobie Nieznanego Żołnierza po roku 1990 /obecnie/.

      • Kubań-Odessa, 1918-1919r.
      • Radzymin-Ossów, 13-15 sierpnia 1920r.
      • Grodno-Obuchowo, 20-25 września 1920r.
      • Krwawy Bór-Papiernia, 27-28 września 1920r.
      • Wilno, 9 październik 1920r.

      Kolorem niebieskim odznaczone są miejsca walk w których brała udział 1 Dywizja Litewsko-Białoruska w latach 1919-1920r.

      kan. Mieczysław Daniłowicz /1900-1981/: 

      • Listopad 1918r. bierze udział w rozbrajaniu niemców w Warszawie, /informacja rodzinna/. 
      • 31.07.1919r. wstępuje ochotniczo do Wojska Polskiego.  
      • Następnie zostaje przydzielony na szkolenie artyleryjskie w Wołkowysku, po czym zostaje wcielony do 1 Pułku Artylerii Lekkiej Litewsko-Białoruskiego, wchodzącego w skład 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej, odbyl cały szlak bojowy swojego pułku.
      • 24.03.1922r. podlega demobilizacji, powraca do cywila.

      Przed odejściem do cywila dziadek dostał list polecający od swojego dowódcy:

      "Zaświadczenie.

      Kanonier Mieczyslaw Daniłowicz służący od 3-ch lat w 19 p.a.p. był zawsze karnym i pracowitym żołnierzem. Polecam go jako uczciwego człowieka, pracowitego obrońcę Ojczyzny wszystkim instytucjom prywatnym i rządowym. Karany nie był. Służył jako ochotnik od dnia 31.VII. 1919 do 24.III.1922r.

      Siedlecki mjr. z-ca d-cy pułku.

      Z wyciśnięciem pieczęci okrągłej pułkowej".    

      Odznaczenia państwowe, wojskowe, honorowe z dyplomem otrzymanym przez Mieczysława Daniłowicza do 1 września 1939r.:

      • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari V klasy, nadanie zbiorowe dla 1 Pułku Artylerii Lekkiej Litewsko-Białoruskiego za udział w walkach o Odzyskanie Niepodległości 1914-1920, N0 6101/.
      • Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, N0 237, poz. 543.

      Fragment rozkazu na pdst. którego Daniłowicz Mieczysław otrzymał Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości.

      Fragment rozkazu na pdst. którego Daniłowicz Mieczysław otrzymał Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, z dn. 18.03.1930r.

      Cały rozkaz jest na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.276813149101208.63863.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=276813189101204&set=a.276813149101208.63863.227345097381347&type=1&theater

      • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, N0 16 .. ?
      • Krzyż Armii Ochotniczej.
      • Krzyż Armii Ochotniczej dla Artylerii.
      • Krzyż Frontu Litewsko-Białoruskiego, N0 5559.
      • Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej, N0 2259.
      • Krzyż 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej.
      • Dyplom "Za Waszą i Naszą Wolność", N0 53 .. ?, w rozkazie Dowództwa Artylerii, N0 41 z dn. 10.07.1921r.
      • Odznaka 19 Pułku Arylerii Lekkiej, wzór 2.
      • Odznaka Wojsk Litwy Środkowej.

      kan. /bomb./ Mieczysław Daniłowicz, zdjęcie z frontu 1920r.

      Odznaczenia widoczne na tym zdjęciu:

      • Krzyż Armii Ochotniczej.
      • Krzyż Dywizji Litewsko-Białoruskiej.
      • Krzyż Frontu Litewsko-Białoruskiego.

      Wyróżniony w rozkazach:

      • Za pobyt na froncie, 2 x w rozkazie Dowództwa Artylerii, N0 41 z dn. 10.07.1921r.
      • Za pobyt na froncie, dwie naszywki, w rozkazie Dowództwa Artylerii, N0 41 z dn. 10.07.1921r.
      • Prawo do noszenia Odznaki Ochotniczej na ubraniu cywilnym, Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych 29/20/ ... / 7659.

      Kan. Mieczysław Daniłowicz po zakończeniu walk o Odzyskanie Niepodległości:

      • 23.03.1922r. zostaje zdemobilizowany, powraca do rodziny w Warszawie.
      • 1922r. rozpoczyna pracę w Depertamencie Uzbrojenia, jego przełożonym jest gen. Bławski.
      • 16.10.1922r. rozpoczyna pracę w Warsztatach Rusznikarskich na terenie Cytadeli w Warszawie, następnie zostaje przeniesiony do Zbrojowni nr. 2 na warszawskiej Pradze.
      • 04.09.1939r. zmobilizowany do 11 Parku Uzbrojenia /Warsztat Nr. 11/ na terenie Zbrojowni Nr. 2. na Pradze.
      • 17.09.1939r. dostaje się do niewoli rosyjskiej w której jest więziony do momentu przekazania go do niewoli niemieckiej na przełomie lat 1939-1940, na podstawie umowy o wymianie jeńców wojennych zawartej pomiędzy okupantem niemieckim i sowieckim.

      Zaświadczenie dla Mieczysława Daniłowicza z dn. 12.09.1946r.  

      Zaświadczenie w większej wersji jest na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.290023501113506.68154.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=290023571113499&set=a.290023501113506.68154.227345097381347&type=1&theater

      • W niewoli niemieckiej przebywał w Stalagach: Stalag VA i XIIIB, numer jeńca wojennego 22214.
      • Zwolniony z niewoli niemieckiej w połowie 1941r. ze względu na tragiczny stan zdrowia powrócił do rodziny, do Warszawy.
      • Na przełomie lat 1941-1942 z tzw. polecenia, rozpoczął pracę w Sądzie w Warszawie, gdzie pracował do końca okupacji niemieckiej 1945r.
      • Przez całą okupację niemiecką 1939-1945r. Mieczysław Daniłowicz z żoną Marianną /Marią/ Daniłowicz z d. Sikorską http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/04/Brodno.html i trójką dzieci /synowie: Lucjan http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/10/Lucjan-Danilowicz.html i Teodor, córka Eugenia/ mieszkał na warszawskim Targówku na ul. Poprzecznej 50.

      Warszawa, 1947r.

      Rodzina dziadków Daniłowiczów, Warszawa 1947r.

      Od lewej: wujek Teodor, moja mama Eugenia, babcia Maria, dziadek Mieczysław.

      Zbrojownia Nr. 2:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Ulica_Stalowa_w_Warszawie

      Mieczysław Daniłowicz ur. 08.07.1900r. w Warszawie, zm. tragicznie 03.01.1981r. w wypadku drogowym na ul. Św. Wincentego /Warszawa-Targówek/ w pobliżu domu, gdzie w wynajętym mieszkaniu mieszkali moi dziadkowie przy ul. Kołowej 38 m. na parterze /okna od ulicy, budynek istnieje do dnia dzisiejszego/. Po śmierci dziadka, babcia przeprowadziła się do syna, wujka Teodora który w tym czasie mieszkał w w Kobyłce pod Warszawą, przy ul. Żwirki i Wigury gdzie zmarła w rok później /1982r/.  

      Mieczysław Daniłowicz spoczywa w grobie rodzinnym razem ze swoimi rodzicami, Andrzejem Daniłowiczem i Józefą Daniłowicz z d. Piotrowicz na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

      Parę zdjęć rodzinnych można obejrzeć na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.287411954707994.67379.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=287411978041325&set=a.287411954707994.67379.227345097381347&type=1&theater

       

      Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości:

      "Na podstawie rozporządzenia medal przysługiwał obywatelom, którzy w okresie od 11 listopada 1918 roku, do 11 listopada 1928 roku, pełnili nienagannie służbę państwową, wojskową, cywilną, służbę samorządową lub w instytucjach publiczno-prawnych" ...

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Medal_Dziesi%C4%99ciolecia_Odzyskanej_Niepodleg%C5%82o%C5%9Bci

      Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Medal_Pami%C4%85tkowy_za_Wojn%C4%99_1918-1921

      Krzyż Frontu Litewsko-Białoruskiego:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Front_Litewsko-Bia%C5%82oruski

      Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Krzy%C5%BC_Zas%C5%82ugi_Wojsk_Litwy_%C5%9Arodkowej

      Krzyż 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/1_Dywizja_Litewsko-Bia%C5%82oruska

      Odznaka Wojsk Litwy Środkowej:

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Odznaka_Honorowa_Wojsk_Litwy_%C5%9Arodkowej.jpg

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

       

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      http://szmulowiznaludzieihistoria.blox.pl/html

      http://taniezarcie.blox.pl/html

      http://znadniemnawiliiiberezyny.blox.pl/html

      http://odczasudoczasuwantykwariacie.blox.pl/html

      http://zapomnianehistorie.blox.pl/html

      http://naspacerzewwarszawskichlazienkach.blox.pl/html

      Kontakt z autorem blogów:zeszmulowiznyibrodna@gmail.com

      Uwaga: Kopiowanie zdjęć, tekstów i innych materiałów dostępnych na blogu, tylko za zgodą piszącego blog.

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      sobota, 13 października 2012 00:44

      Opcje

  • środa, 10 października 2012

    • Proszowickie w czasie II Wojny Światowej.

      Do dzisiejszego dnia w Proszowicach i regionie proszowickim, można odnaleźć symboliczne postacie dla regionu, noszące nazwisko Sikorski i nazwiska rodzin z nimi skoligaconych przed wiekami.

      Pchor. "Kłos" Jerzy Biechoński /1918-1944/, ur. w Proszowicach, odzn. orderem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

      We wrześniu 1939r. trafił do niewoli rosyjskiej, w roku 1940 został przekazany władzom niemieckim i trafił do obozu jenieckiego. Po udanej ucieczce na terenie Generalnej Guberni wstąpił do Armi Krajowej. Po powrocie do Proszowic przyjął pseudonim "Kłos", został skierowany na kurs podchorążych. Po jego ukończeniu został mianowany dowódcą oddziałów dywersyjnych na terenie proszowickiego. Spośród wielu akcji w których brał udział, należy pamiętać o dwóch z nich:

      • W nocy z 21 na 22 maja 1944r. w Wierzbnie oddział pchor. "Kłosa" Jerzego Biechońskiego, zabezpieczał lądowanie późniejszego dowódcy Armii Krajowej Leopolda Okulickiego.
      • 28.07.1944r. oddział Jerzego Biechońskiego podczas trwającej Rzeczpospolitej Kazimiersko-Proszowickiej zajął uwolnione od niemców Proszowice.

      Jerzy Biechoński zginął 08.10.1944r. w lesie pod Sancygniowem, gdzie oddziały AK schroniły się po rozbiciu Rzeczpospolitej Kazimiersko-Proszowickiej. Poniósł śmierć w czasie próby rozbrajania bomby lotniczej przez Rudolfa Dziadosza ps. "Zasaniec". Następnego dnia w pobliskim Sansygniowie odbyły się pogrzeby Jerzego Biechońskiego i dwóch innych poległych w tym czasie. Po pewnym czasie zwłoki Jerzego Biechońskiego zostały przenione na cmentarz w Proszowicach.

      Podp. czasu wojny "Stasia" Dorota Franaszkowa z d. Girtler, łącz, ur. 1925 w Proszowicach, c. Michała Girtlera i Wandy Girtler z d. Sikorskiej.

      Dorota Franaszkowa urodziła się w rodzinie Michała Girtlera /1892-1965/, żołnierza Legionów Piłsudskiego. W konspiracji od 1942r. Pełnila łączniczki terenowej: przewoziła pocztę, prowadziła kolportaż prasy podziemnej, transportowała sprzęt radiowy, broń do oddziałów partyzanckich, holowała skoczków spadochronowych. Opiekowała się rannymi żołnierzami AK.

      Od lipca 1944 r. pełniła funkcję łączniczki w terenie, uczestniczyła w akcjach bojowych pod: Zaryszynem, Moczydłem, Krzeszówką, Sadkami i Złotym Potokiem. W związku z planowanym marszem oddziału na pomoc walczącej Warszawie, w sierpniu 1944 r. prowadziła rozpoznanie w strefie przyfrontowej. Pod koniec 1944 r. z uwagi na stan zdrowia, została odkomenderowana do pracy w tzw. terenówce.

      Kpt. "Ewa" Wanda Girtler, kierownik kurierek, kurier, łączniczka, /1920-1945/, ur. w Proszowicach, c. Michała Girtlera i Wandy Girtler z d. Sikorskiej.

      Wanda Girtler urodziła się w rodzinie Michała Girtlera /1892-1965/, żołnierza Legionów Piłsudskiego. W konspiracji od 1942r, pełniła funkcję kuriera i łączniczki mjr. Leopolda Bochnaka. Prof. Leopold Bochnak pełnił funkcję zastępcy Inspektoratu Miechowskiego, a następnie był zastępcą dowódcy 106 DP AK. Mieszkanie Wandy Girtler w czasie okupacji niemieckiej, było lokalem konspiracyjnym. Zginęła w miejscowości Kościelec 16.01.1945r. w trakcie przewożenia do Kazimierzy Wielkiej rozkazu Leopolda Bochnaka o demobilizacji oddziałów AK na tym terenie. Spoczywa na cmentarzu w Proszowicach.  

      Podp. Michał Girtler /1892-1965/, ur. w Proszowicach, wachmistrz w Legionach Piłsudskiego, uczestniczył w wojnie Polsko- Bolszewickiej 1920r. Uczestniczył w konspiracji 1939-1945 w szeregach ZWZ-AK. W 1944r. dwukrotnie aresztowany przez gestapo, na Montelupich przeszedł ciężkie śledztwo. Pochowany na cmentarzu w Proszowicach.

      Odzn.: Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Polonia Restituta, 2-krotnie Krzyżem Walecznych.

      Bibliografia:

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

      

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      środa, 10 października 2012 08:54

      Opcje

  • poniedziałek, 08 października 2012

    • Józef Maruszak 1917-1944.

      Kpr. "Józiek" Józef Maruszak, 1917-1944, Zgrupowanie "Radosław", "Broda 53".

      Szlak bojowy podczas Powstania Warszawskiego 1944: Wola, Starówka. W drugiej połowie sierpnia razem ze swoim oddziałem walczył w szeregach baonu "Broda-Zośka". Zginął 28.08.1944r. podczas bombardowania kwater powstańczych w rejonie ulic: Franciszkańska 12, Mławska 3/5. Pozostawił syna i żonę, Józefę Maruszak z d. Sikorską zm. w Warszawie w 1986r. Podczas okupacji niemieckiej 1939-1945, wujowstwo mieszkali na warszawskim Targówku.

      Cmentarz Wojskowy na Powązkach.

      Cmentarz Wojskowy na Powązkach.

      Józefa Maruszak była kuzynką mojej mamy, ich wspólną babcią była Karolina Sikorska z d. Sas. Była bardzo dobrą i kochaną ciocią, mieszkała w Śródmieściu Warszawy, około pół godziny spacerem od miejsca gdzie mieszkałem z rodzicami.

      Grób Józefa Maruszaka zawsze był i jest odwiedzany, otoczony opieką najbliższych. Moje pokolenie w dzieciństwie dostawało tylko podstawową informację mówiącą o tym że wujek zginął w Powstaniu Warszawskim 1944r.  

      Postać kpr. "Jóźka" Józefa Maruszaka jest uwieczniona na Murze Pamięci w Muzeum Powstania Warszawskiego. 

      • Maruszak Józef, "Józiek", kpr. kolumna 129, pozycja 34. 

       

      Mławska 3/5, 28.08.1944r.

      "W końcu nadszedł tragiczny wieczór 28 sierpnia. Między godz. 17.00 a 18.00 był przy ul. Mławskiej oficer „Czaty 49”, por „Jędras” /Zygmunt Jędrzejewski/: „Cały pluton znajdował się w suterenie prawej oficyny domu Mławska 3, gdy zasygnalizowano nalot Stukasów … Jedna z bomb przebiła tylną ścianę domu, wpadła do naszego pomieszczenia i wbiła się w podłogę. Miała zapalnik działający z opóźnieniem. Antek Langner zdążył krzyknąć: Otworzyć usta! i w tym momencie nastapił straszliwy łomot, zaczął się walić na nas gruz ...  
      Byłem uwięziony po pas w gruzie … Na szczęście byłem w saperkach, więc powoli wyciągnąłem nogi z butów i uwolniłem się … Wydostałem się z ruin na zewnątrz ... Ujrzałem języki płomieni w lewej części oficyny … Zanim zjawili się saperzy, por „Drzewica” prowadził już akcję ratunkową siłami „Czaty” … Zebrano ocalałych. Brakowało 12 osób, zasypanych w fatalnej suterenie, która wybraliśmy jako dobre schronienie przed artylerią. Akcja … prowadzona była intensywnie, ale pożar rozszerzał się.

      Nagle nastąpiła potworna detonacja i zawaliła się reszta tylnej oficyny, naruszonej poprzednio wybuchem bomby. To wybuchł nasz magazyn amunicyjny, gdzie składowano też granaty angielskie o dużej sile wybuchu. Rozsypująca się oficyna przysypała kilkadziesiąt osób spośród ratujących. Przybyli saperzy do ratowania ratowników ...".

      "W pewnej chwili zza okien wdziera się warkot motorów lotniczych. Samoloty nieomal ocierają się o szczyty i szkielety kamienic. Lecą rozwiniętym szykiem, trójkami, słońce lśni złowrogo na ich kadłubach. Naraz zaczynają odrywać się od nich bomby. Obserwatorzy wychylają się z maszyn, radośnie machają rękami i patrząc z sadystyczną rozkoszą w buchające w górę wachlarze ziemi kamieni, drzewa i żelaza. Zawaliły się wszystkie piętra. Ciężar zwalisk runął na sklepienia piwniczne i zgotował śmierć w gruzach żołnierzom i dowódcom, tym z bronią i tym bezbronnym, cichy grób. Uszedł śmierci podpułkownik Leśnik. Ocalał prawie cudem podpułkownik Radosław.

      Runęły dwa piętra i na skrawku podłogi, sam wskutek odniesionych nie mogący się jeszcze utrzymać na nogach zjechał nietknięty po gruzach, wraz z nimi na podwórze. Ale zginęły wszystkie „Mieczyki”, młodsi żołnierze powstania: łączniczka Hala Olszewska /H. Smoleńska/, zginął ukochany„Tatar”, spłonął w palącym się domu. Zginęli ranni, których nie zdołano wynieść ...".  

      Na Franciszkańskiej 12, podczas tego bombardowania zginęło ponad 20 żołnierzy baonu Zośka.  

      Bibliografia:

      • Dni chwały, dni klęski, A. Pinon-Gacka.
      • Pamiętniki baonu Zośka, Powstanie Warszawskie, pod red. Stanisław Sumiński.
      • Powstańcza Starówka, Ludzie i ulice, Juliusz Kulesza.
      • Przemarsz przez piekło, Stanisław Podlewski.  

      Więcej zdjęć jest na:

      https://www.facebook.com/media/set/?set=a.285731884876001.66893.227345097381347&type=1#!/photo.php?fbid=285731981542658&set=a.285731884876001.66893.227345097381347&type=1&theater   

      Część historii rodziny Sikorskich z Proszowic, poznałem dzięki stronie genealogicznej rodziny Wciślińskich z którą w Proszowicach moi pra ... dziadkowie byli wielokrotnie skoligaceni /już ponad dwa wieki temu/. Koligacja rodzinna: moi prapraprapradziadkowie /4 x dziadkowie/ to: Jan Sikorski i Salomea Sikorska z d. Wcieślińska. Ich praprawnuczką była moja babcia Marianna /Maria/ Daniłowicz z d. Sikorska, c. Franciszka Sikorskiego i Karoliny Sikorskiej z d. Sas.

      Różnica w nazwisku Wciśliński, Wcieśliński to typowy błąd literowy sprzed około 200 lat.

      Dzięki uprzejmości administratora strony: "Historia rodziny Wciślińskich i rodzin spokrewnionych", zamieszczam ten adres i serdecznie go polecam czytelnikom blogu.

      http://www.wcislinski.net/

      Znajdą tu Państwo historie rodzin: Biechońskich, Pogorzelskich, Ryxów, Sikorskich, Szyllingów, Wciślińskich, wspomnienie o Kazimierzu Ludwiku "Ryglu" Pogorzelskim /1916-1944/.

      http://www.wcislinski.net/Kazimierz%20Pogorzelski%20w%20Powstaniu%20Warszawskim.htm

       

      Ciąg dalszy nastąpi ...

      

      Czytelników blogu posiadających informacje, zdjęcia, dokumenty czy też inne historie związane z poruszonymi wątkami rodzinnymi na blogu autor blogu prosi o kontakt.

       

      Zapraszam również na blogi:

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (0)
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      poniedziałek, 08 października 2012 21:06

      Opcje

  • niedziela, 07 października 2012
  • czwartek, 04 października 2012
  • wtorek, 02 października 2012

    • Cmentarz ewangelicki w Wielkanocy, cd.

      W dn. 29.0912r. zwróciłem się z pytaniem w sprawie Zboru Ewangelickiego w Wielkanocy k. Miechowa do Archiwum Instytutu Archeologii PAN w Warszawie ul. Solidarności 105. Do e-maila z pytaniem, była również podczepiona moja korespondencja /z pełną informacją/ w tej sprawie z Narodowym Instytutem Dziedzictwa Narodowego w Warszawie.

      To: archiwum@iaepan.edu.pl
      Subject: Szanowna Pani !
      Date: Sat, 29 Sep 2012 08:56:47 +0200

      Szanowna Pani !

      Zwracam się do Pani  z uprzejmą prośbą o odpowiedź na pytanie czy są u Państwa w Instytucie Archeologii i Etnologii PAN materiały związane ze zborem ewangelickim w Wielkanocy k. Miechowa.
      Zbór działał w latach 1614-1848, był zbudowany na potrzeby ewangelików krakowskich w czasach gdy nie mieli swojego kościoła w Krakowie. Do zboru należeli kalwini i luteranie. Do tego zboru co wydaje mi się można założyć, należały najświetniejsze w tamtych czasach rody wyznające wiarę ewangelicką, przedstawiciele nauki i kultury, jak i zwyczajni ludzie czego przykładem może być chociażby rodzina moich pra ... dziadków o nazwisku Sas mieszkająca w pobliskiej wiosce Buk.
      W poniższym e-mailu są informacje związane z tym zborem.

      Pozwalam sobie na zabranie Państwu czasu ponieważ gdy zwróciłem się do Narodowego Instytutu Dziedzictwa Narodowego w Warszawie przy ul. Kopernika 36/40, otrzymałem infromację mówiątym o tym że w zasobach Instytutu nie ma żadnych na ten informacji. 

      I odpowiedź z Archiwum Instytutu Archeologii PAN którą otrzymałem w dn. 02.10.2012r. 

      Szanowny  Panie,
       
      Niestety  w zbiorach archiwum Instytutu Archeologii PAN nie znajdują się informacje  dotyczące interesującego Pana obiektu.
       
      Z  poważaniem,
      Barbara  Grzelaczyk
       
       
      Czyli ... podczas moich poszukiwań rodzinno-genealogicznych zdarzyło się coś /jak dla mnie/ naprawde niezwykłego.
       
       
      Krótkie kalendarium Zboru w Wielkanocy /1614-1848/:
       
      • 1613, Rozpoczęcie budowy zboru ewangelickiego w Wielkanocy przez szlachcica Stanisława Wielowiej/y/skiego, kalwina.
      • 1614, Ewangelicy krakowscy przenoszą siedzibę swojej parafii z Krakowa, do Wielkanocy koło Miechowa i Łuczanowic /obecnie dzielnica Nowej Huty/. W tych dwóch zborach odbywały się nabożeństwa, uroczystości i pochówki ewangelików krakowskich.
      • 1656, podczas potopu szwedzkiego, dwukrotnie napadano i niszczono zbór w Wielkanocy.
      • po 1656, Ewangelicki zbór w Wielkanocy zostaje odbudowany, służy krakowskim i okolicznym protestantom do 1790r.
      • 1675, Pochówek na cmentarzu w Wielkanocy Agnieszki Rej/y/ /Rej/y/owej/ z Wielowiej/y/skich, małżonki praprawnuka Mikołaja Rej/y/a.

      Mikołaj Rej/y/ z Nagłowic, ur. 1505 zm. 1569.

      http://pl.wikipedia.org/wiki/Miko%C5%82aj_Rej

      • Przed 1680, Prawdopodobny pochówek Rej/y/a o nieznanym imieniu /praprawnuk Mikołaja Rej/y/a/ patrona zboru w Wielkanocy.
      • 1680, Pochówek na cmentarzu w Wielkanocy Barbary Rej/y/ /Rej/y/owej/ z Wielowiej/y/skich, patronki zboru w Wielkanocy, małżonki praprawnuka Mikołaja Reja. 
      • 1707, Ufundowanie przez krakowskich szkotów-ewangelików, chrzcielnicy dla zboru w Wielkanocy z napisem: "Zelus habitanti.. Cracoviae Magnor.. Britannor.. religions reformatae fecit A... D..... 1707 d.. 20 mai".
      • po 1750, Wg. informacji ze strony: http://krakow.luteranie.pl/o_parafii_dzieje.html przypuszcza się że: "Nawet po roku 1750 Wielkanoc była siedzibą zboru i kościoła a potem luteranie raz w roku uczestniczyli w nabożeństwach wielkanocnych w Sławatyczach. I tak miało pozostać do 1790 roku".
      • 1768, W zborze luterańskim w Wielkanocy zawarł związek małżeński Maurycy Beniowski z Anną Zuzanną Hönsch ze Spiskiej Soboty.
      • 1790, przeniesienie zboru krakowskiego z powrotem do Krakowa. Od roku 1790 do roku 1816, miejscem nabożeństw ewangelików krakowskich jest kościół w Podgórzu.
      • 1845, Ślub w kościele Rzymsko-Katolickim w Gołczy biorą moi prapradziadkowie: Maciej Sas z par. Luterańskiej w Wielkanocy i Helena Dębska z par. Rzymsko-Katolickiej w Gołczy. Moi 3 x dziadkowie: Michał Sas i Józefa Sas z d. Karcz, mieszkali w tym czasie w niedaleko położonej od Wielkanocy wiosce Buk.
      • 1848, rozwiązanie par. ewangelickiej w Wielkanocy.

      Po rozwiązaniu Zboru:

      • 1848, Administracyjne przypisanie pozostałych ewangelików do zborów w Sielcu k. Staszowa /kalwiński/ i Sławatyczach /luterański/.
      • 1884, Decyzja o sprzedaży nieruchomości kościelnych pozostałych po zborze w Wielkanocy z zastrzeżeniem że:"Wyłącza się spod transakcji marmurowe tablice epitafijne i nagrobki znajdujące się w kościołach i na cmentarzach w tychże miejscowościach".
      • Koniec XIX wieku, Przeniesienie chrzcielnicy ze zboru w Wielkanocy do kościoła Rzymsko-Katolickiego w Bydlinie.
      • Koniec XIX wieku, Przeniesienie większości tablic epitafijnych, żeliwnego krzyża i nagrobków z cmentarza w Wielkanocy na cmentarz w Sielcu k. Staszowa.
      • Koniec XIX wieku, Dwie płyty nagrobne zostają wmurowane w ścianę ewangelickiego kościola św. Marcina w Krakowie.
      • 1945, Rozwiązanie par. Ewangelickiej w Sielcu k. Staszowa.
      • ok. 1960-1970, W tych latach osamotniony cmentarz w Sielcu k. Staszowa ulega stopniowemu zniszczeniu.
      • 1986, Rozpoczęcie prac związanych z przeniesieniem ocalałych nagrobków z cmentarza kalwińskiego w Sielcu, do Lapidarium w Żychlinie k. Konina, przeniesienie m.in. dużego żeliwnego krzyża z cmentarza i 7-miu płyt upamiętniających Szkotów z par. luterańskiej w Wielkanocy.
      • Przełom XX i XXI wieku, Podczas budowy domu mieszkalnego na terenie byłego cmentarza zboru luterańskiego, znalezione na nim kości złożono w ostatnim ocalałym grobie luterańskim.
      • 2009, Jedyną pamiątką po zborze i cmentarzu luterańskim w Wielkanocy pozostał przydrożny krzyż /ze strony internetowej Mapa Kultury.pl/: http://mapakultury.pl/art,pl,mapa-kultury,593.html "Krzyż jest pozostałością po cmentarzu luterańskim. Zmarłych członków zboru chowano na owym cmentarzu. Z biegiem lat cmentarz ten został zniszczony, a na jego miejscu osiedlili się ludzie. Obecnie mieszkają tu ... Kości wykopane podczas budowy domu zostały złożone w jedynym grobowcu, jedynym, który przetrwał. Widniał na nim napis: „W dowód wierności swej żonie, ofiaruję – jej mąż” był to grobowiec rodu Ciszewskich ... Do dziś pozostał jedynie krzyż".

      W pisowni staropolskiej używano litery "y", w miejsce współcześnie używanej litery "j".

      

      Dodatkowe informacje o zborze w Wielkanocy można znaleźć na stronach internetowych:

      Parafia Rzymsko-Katolicka w Gołczy, podstrona historia

      http://www.parafia.golcza.com.pl/

      Kościół Ewangelicko-Reformowany w RP, podstrona Zarys historii Kościoła
      Ewangelicko-Reformowanego w Polsce

      http://www.reformowani.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=7&Itemid=4

      Kraków Luteranie.pl

      http://krakow.luteranie.pl/o_parafii_dzieje.html

      Ewangelicy w Krakowie.

      http://www.krakow.luteranie.pl/historia/dawne-zbory-w-okolicy/

      Polskie Radio.pl

      Szkockie mogiły w Polsce.

      Mapa Kultury.pl

      http://mapakultury.pl/art,pl,mapa-kultury,593.html

      Miechów info, Gazeta Miechowska.

      Maurycy Beniowski brał ślub w Wielkanocy.

      zeszmulowiznyibrodna.blox.pl

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/09/27092012rotrzymalem-oficjalne-potwierdzenie-e.html

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/09/Cmentarz-ewangelicki-w-Wielkanocy-cd.html 

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/09/Parafia-Luteranska-w-Wielkanocy-kolo-Golczy-1614-1.html

      http://zeszmulowiznyibrodna.blox.pl/2012/09/Prapradziadek-Maciej-Sas-cz-2.html

      

      Niestety po raz kolejny wyraźnie widać że jestem dyslektykiem, nie wszystkie błędy w tekście jestem w stanie znaleźć.
      Zapraszam również na blogi:

      Szczegóły wpisu

      Komentarze:
      (1) Pokaż komentarze do wpisu „Cmentarz ewangelicki w Wielkanocy, cd. ”
      Tagi:
      brak
      Autor(ka):
      stefelek
      Czas publikacji:
      wtorek, 02 października 2012 19:13

      Opcje